8 grudnia 1933 roku Gdynia stała się centralnym punktem na mapie ruchu pasażerskiego całej Polski. To właśnie wtedy przy nowo otwartym Dworcu Morskim zaczęły cumować legendarne transatlantyki, i to stąd Polacy wyruszali w daleki świat, często na całe życie. 84 lata później świętowaliśmy urodziny tego niezwykłego miejsca. W piątkowy wieczór modernistyczną przestrzeń Dworca Morskiego – Muzeum Emigracji wypełniały światła oraz ruchome obrazy zaprojektowane przez światowej sławy streetartowca Mariusza Warasa. Wielkoskalowa wizualizacja nawiązywała do tradycji jubilata. Za sprawą oryginalnych animacji – m.in. płynącego prosto na nas „Batorego” – na oczach widzów ożyła historia polskiej emigracji. Z morską scenografią współgrała muzyka Moniki Borzym, niezwykle zdolnej wokalistki jazzowo-soulowej młodego pokolenia. Artystka zaprezentowała utwory z płyty „Back to the garden” będące aranżacjami utworów jednej z jej idolek – Joni Mitchell. Borzym potraktowała je jak standardy jazzowe. Nie zabrakło improwizacji muzycznych oraz hitów na czele z "Big Yellow Taxi". Wokalistce na schodach w głównym holu towarzyszyli: Michał Zaborski (altówka), Robert Kubiszyn (kontrabas), Tomasz Krawczyk (gitara akustyczna) i Sebastian Frankiewicz (perkusja).

Z kart historii

Budowa Dworca Morskiego zaprojektowanego przez katowicki oddział berlińskiej spółki Dyckerhoff & Widmann zajęła zaledwie rok. Jak na owe czasy, tempo wznoszenia budowli było wręcz niewiarygodne. Prace budowlane wykonała firma Skąpski, Wolski, Wiśniewski. Efektem była modernistyczna bryła, zwieńczona ostrosłupowym świetlikiem. Fasadę budynku zdobiły dwie płaskorzeźby orłów polskich. Gmach o powierzchni 2,5 tys. m kw. wyposażony został we wszelkie urządzenia niezbędne do przyjmowania i odprawy pasażerów, poczty i bagaży oraz prowadzenia obsługi celnej i paszportowej. Reprezentacyjna niegdyś budowla stanowił serce stworzonego w latach 30. na obszarze gdyńskiego portu systemu obsługi ruchu emigracyjnego. To stąd za morze wyruszały tysiące naszych rodaków. Na ul. Polskiej 1 zbiegały się polskie szlaki emigracyjne. Dworzec stanowił bazę pasażerskiej floty transatlantyckiej Gdynia-Ameryka Linie Żeglugowe S.A. obsługującej linie nowojorską i południowoamerykańską. W sąsiedztwie gmachu cumowały początkowo stare parowce „Polonia”, „Kościuszko” i „Pułaski”, zastąpione później przez dwie pary nowoczesnych statków pasażerskich „Piłsudski” i „Batory” oraz „Sobieski” i „Chrobry”. Zaplecze budynku stanowiły bocznica kolejowa przeznaczona dla ruchu emigranckiego i magazyny tranzytowe. Podczas II wojny światowej Dworzec Morski ucierpiał w wyniku alianckiego nalotu na ówczesną bazę Krigsmarine Gotenhafen. Bomby zniszczyły jedno ze skrzydeł budynku. W latach powojennych nadal był tu punkt obsługi pasażerów. Epoka polskiej linii żeglugowej zakończyła się w 1988 r., po wycofaniu ze służby transatlantyku „Stefan Batory”. Mimo że budynek Dworca Morskiego obchodzi w tym roku swoje 84. urodziny, to dzięki generalnemu remontowi i otwarciu w jego wnętrzach Muzeum Emigracji odzyskał dawny blask i witalność. Dziś jest jednym z zaledwie kilku obiektów na świecie zachowujących pamięć o milionach ludzi, którzy w poszukiwaniu lepszego życia i nowej tożsamości przemierzali tysiące kilometrów. 8.12.2017 / fot. Krzysztof Mystkowski / KFP

dodaj do koszyka wszystkie wyświetlone zdjęcia