W piątkowy wieczór publiczność Ladies' Jazz Festivalu przeniosła się do wymiaru jazzowo-bluesowego. Liryczny, relaksujący koncert Madeleine Peyroux w Teatrze Muzycznym, jakże odmienny od stylistyki Beth Hart, której słuchaliśmy dwa dni temu w Gdynia Arenie, wzbudził wśród słuchaczy mieszane uczucia. Bodaj z najbardziej skrajnymi ocenami spotkała się interpretacja piosenki „Moon River” z filmu „Śniadanie u Tiffany’ego” (u Blake’a Edwardsa utwór ten śpiewa grająca główną rolę Audrey Hepburn; mierzyli się z nim także Barbra Streisand, Louis Armstrong, Frank Sinatra czy Rod Stewart). „Jedni wili się z zachwytu, inni pociągali nosem, jeszcze inni uprzejmie pili wino...” – dzielą się swoimi obserwacjami organizatorzy piątkowego koncertu. Ale nie tylko fani „Księżycowej rzeki” mogli być tego wieczoru w rozterce, wszak Madeleine Peyroux lubuje się w brawurowych interpretacjach coverów, budując w każdym utworze swój własny, intymny świat. Od ponad dwóch dekad uwodzi słuchaczy subtelnym brzmieniem przywodzącym na myśl samą Billie Holiday i opowiada emocjonalne historie. Tym żyje. Nie rozpieszcza swoich fanów doniesieniami z celebrycko-plotkarskiej łączki, nie ma w mediach społecznościowych jej fotografii z ulubionej cukierni, z udanego śniadania czy ze spotkania z kimś równie sławnym na czerwonym dywanie. Nie poczytamy też za wiele o jej wstrętnym ojcu alkoholiku-despocie czy powodach ważnych decyzji, które artystka podjęła w swoim życiu. Jej kolejne oficjalne biografie to opis powstawania następnej płyty, powody, dla których ją nagrała, tudzież argumentacja, dlaczego współpracuje z tym, a nie z tamtym muzykiem, tekściarzem czy producentem. To niemal już zaskakujące w naszych rozkrzyczanych czasach, ale jej życie jest jej życiem, a my mamy kolejne utwory, które Madeleine interpretuje, komponuje, nagrywa. 26.07.2019 / fot. Anna Rezulak / KFP

dodaj do koszyka wszystkie wyświetlone zdjęcia