Kilka dni temu od jednego z panów częstowanych poranną kawą wyborczą przy dworcu usłyszała, że nie otrzyma jego głosu, bo jest kobietą, a „kobietami łatwiej manipulować... Nie nadają się do rządzenia”. Aleksandra Dulkiewicz ma na to zdecydowaną odpowiedź: zarządzanie miastem to praca drużynowa. Dziś jest kapitanem tej drużyny, z zarazem pierwszą w dziejach miasta panią prezydent. Znamy już oficjalne wyniki niedzielnych wyborów: na Dulkiewicz zagłosowało 82,22 proc. wyborców, Grzegorz Braun otrzymał 11,86 proc. głosów, a Marek Skiba 5,92 proc. Frekwencja przy urnach wyniosła 48,67 proc.
Aleksandra Dulkiewicz ma 40 lat. Zna Gdańsk i jego mieszkańców prawie tak dobrze, jak znał ich Paweł Adamowicz. Uczyła się miasta od najlepszych. Od 2000 roku organizowała Gdański Areopag, w 2012 roku brała udział w przygotowaniach miasta Gdańsk do futbolowego święta Euro2012, pracowała też m.in. w Europejskim Centrum Solidarności i od kilku lat w Ratuszu. Od dwóch pokoleń jest gdańszczanką. Jej dziadkowie osiedlili się w Gdańsku po II wojnie światowej, a rodzice w okresie PRL działali w Ruchu Młodej Polski (opozycji demokratycznej).
– Edukację rozpoczęłam od ledwo akceptowanego przez władze przedszkola prowadzonego przez siostry zakonne. Przedszkole działa do dziś w pobliżu kościoła św. Brygidy. Moją podstawówką była pięćdziesiątka przy Grobli IV, z wymagającym patronem – Emilią Plater. Do dziś z tyłu głowy pobrzmiewa mi: „Emilia Plater – kobieta – bohater” – opowiada o sobie pani prezydent. Ukończyła III Liceum Ogólnokształcące w Gdańsku zwane Topolówką (1999 r.). Studiowała prawo na Uniwersytecie Gdańskim (2006 r.). W ramach programu Erasmus przez rok studiowała na Wydziale Nauk Prawnych Paris Lodron University w Salzburgu (2004–2005). Już w podstawówce działała w samorządzie uczniowskim. Pierwszy raz zaangażowała się politycznie, gdy sama nie miała jeszcze prawa głosu, wspierając kampanię wyborczą Hanny Gronkiewicz-Waltz na prezydenta RP (1995 r.). Wtedy zetknęła się z Młodymi Konserwatystami, gdzie później pełniła m.in. stanowisko sekretarza ds. zagranicznych. Była wolontariuszką Gdańskiego Areopagu, forum wymiany myśli, które na kilkanaście lat silnie wpisało się w krajobraz intelektualny Gdańska (2000).
W trakcie studiów pracowała w gazecie codziennej, współpracowała z kancelarią prawną i uczyła języka angielskiego. Kolejne aktywności zawodowe zawsze były ściśle związane z Gdańskiem. Zaczęła od zdobywania szlifów u boku prezydenta Gdańska Pawła Adamowicza jako jego asystentka (2006). – Szef inwestował we współpracowników: podsuwał lektury, dzielił się dobrymi pomysłami, motywował, obdarzał zaufaniem, ale i rzucał na głęboką wodę. Nauczył mnie między innymi tego, że zawsze trzeba rozmawiać z drugim człowiekiem, za każdą urzędową procedurą stoi bowiem człowiek. Choć nigdy nie myślałam o nim jako autorytecie, to dziś muszę powiedzieć, że tak, Paweł Adamowicz był, jest i pozostanie dla mnie autorytetem – mówi Aleksandra Dulkiewicz. Dwukrotnie została wybrana do Rady Miasta Gdańska z list Platformy Obywatelskiej, pełniła funkcje wiceprzewodniczącej Komisji Samorządu i Ładu Publicznego, działała w Komisji Rewitalizacji i Komisji ds. Jarmarku (2010, 2014 r.). Była szefową klubu radnych PO (2014 r.). W marcu 2017 roku prezydent Adamowicz powierzył jej stanowisko swojego zastępcy ds. polityki gospodarczej. Podczas wyborów samorządowych w 2018 roku była szefową jego sztabu wyborczego (Wszystko dla Gdańska). Zawiesiła wówczas członkostwo w PO. Uzyskała reelekcję do Rady Miasta. Ponownie objęła stanowisko zastępcy prezydenta. Po tym jak 13 stycznia 2019 roku podczas finału Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy nożownik odebrał życie Pawłowi Adamowiczowi, przyjęła obowiązki prezydenta Gdańska. 4.03.2019 / fot. KFP

dodaj do koszyka wszystkie wyświetlone zdjęcia