Aleksandra Olszewska przez 35 lat była gospodynią placu Solidarności i społeczną opiekunką pomnika Poległych Stoczniowców 1970. W stanie wojennym układała pod nim krzyż z kwiatów. Pielęgnowała dziedzictwo Sierpnia ’80. Przy historycznej bramie nr 2 i portierni Stoczni Gdańskiej stoi jej kiosk, w którym sprzedawała solidarnościowe pamiątki. Stoczniowcy nazywali ją Alą, wielu gdańszczan znało ją też jako panię Marię, dla wszystkich był uosobieniem wierności wartościom najważniejszym. Odeszła 2 września 2016 roku. Od dziś o niezwykłej kobiecie w fartuszku z placu Solidarności przypominać będzie w Gdańsku tramwaj noszący jej imię. O takie uhonorowanie Aleksandry Olszewskiej wnioskowali twórcy projektu Metropolitanka.
Uroczystość nadania imienia nowej pesie jazz duo o numerze bocznym 1073 odbyła się w piątkowe przedpołudnie na pętli tramwajowej Chełm przy ulicy Witosa. Nazwę tramwaju wspólnie z bliskimi Aleksandry Olszewskiej odsłoniła prezydent Gdańska. – Pani Ola, bo chyba tak wielu z nas ją nadal pamięta, każdemu z nas utkwiła w pamięci jako kobieta zapracowana, w charakterystycznym fartuszku, kręcąca się po Placu Solidarności wokół Pomnika Poległych Stoczniowców czy wokół historycznej bramy nr 2, także wtedy, kiedy za to kręcenie się i troskę  można było być ukaranym. Ale to nie zniechęcało pani Oli. Można powiedzieć, że była wolontariuszką, kiedy chyba jeszcze się u nas tego słowa nie używało – podkreślała podczas dzisiejszej uroczystości Aleksandra Dulkiewicz. W imieniu rodziny patronki głos zabrał jej syn Tadeusz Olszewski. – Pani prezydent użyła takiego sformułowania, że moja mama była pierwszym wolontariuszem w Gdańsku. To jest prawda. Do dzisiaj niektórzy ludzie nie wierzą, że można za darmo robić to, co moja mama robiła przez tyle lat. Miotłą i kwiatami utrzymywała porządek na placu. Żałuję, że nie wziąłem ze sobą jej miotły z kiosku, żeby była tutaj na widoku razem z jej fartuszkiem i kwiatami. Mama, na pewno by się ucieszyła. Ale myślę, że patrzy na nas z góry i dziękuje nam wszystkim – mówił Tadeusz Olszewski.
– Nikogo się nie bała i była wierna swoim wartościom. Była też wielką estetką. Dbała o ukwiecenie bramy nawet wtedy, kiedy już brakowało jej sił. Nieraz była fotograficzną muzą – uosobieniem i duchem stoczni m. in. w obiektywie Michała Szlagi. Łatwo było nawiązać z nią nić porozumienia, nawet pomimo różnic światopoglądowych. Pani Ola oceniała czyny, a nie ludzi, co było ogromną wartością. Ogromnie tęsknię za panią Olą… Cieszy mnie, że pamięć o niej zostanie zachowana dzięki temu tramwajowi. Wszak codziennie tramwajem na stocznię jeździła – mówiła wzruszona Marta Tymińska, reprezentująca Metropolitankę. 26.02.2021 / fot. Paweł Marcinko / KFP 

dodaj do koszyka wszystkie wyświetlone zdjęcia