Od 15 listopada 2018 r. do 30 września 2019 r. w Muzeum Bursztynu będzie można zobaczyć około 100 żywic kopalnych pochodzących ze wszystkich kontynentów świata. „Bursztyny” różni wiele, np. wiek, czy kolor, ale łączy wspólne, roślinne pochodzenie. Mało kto wie, że bursztyny możemy znaleźć niemal na całym świecie. Na Ziemi występuje co najmniej kilkaset różnych żywic kopalnych określonych mianem „bursztynu”. Tym terminem można umownie nazwać skamieniałe żywice starsze niż milion lat, ale każdy rodzaj żywicy kopalnej powstawał w innych warunkach geologicznych i klimatycznych, a także innym środowisku – lądowym bądź morskim. Zróżnicowanie żywic kopalnych zależy też od gatunku drzewa macierzystego. O niemalże wszystkich tajemnicach bursztynów dowiemy się z wystawy „Bursztyny świata, wystawa żywic kopalnych ze zbiorów PAN Muzeum Ziemi w Warszawie oraz Janusza Fudali - Ambersafari i Douga Lundberga – Ambericawest”. Największy okaz waży ponad 70 kg Wystawa prezentuje także kopale, młode żywice powstałe mniej niż milion lat temu, w tym 50 kilogramowy okaz żywicy kauri z Nowej Zelandii. – Znamy żywice triasowe, jurajskie, kredowe, i nam najbliższe – paleogeńskie, sprzed co najmniej 40 milionów lat. Większość z tych żywic jest prezentowana na wystawie. Na ekspozycji pokazujemy również największą na świecie bryłę glesytu z Sumarty, ważącą ponad 70 kg, aspirującą do zaszczytu wpisania do Ksiegi Rekordów Guinnessa. Na szczególną uwagę zasługuje bryła bursztynu meksykańskiego z Chiapas o masie 8 kg – mówi Bartłomiej Kentzer z Muzeum Gdańska, kurator wystawy w Muzeum Bursztynu. 15.11.2018 / fot. Anna Rezulak / KFP

dodaj do koszyka wszystkie wyświetlone zdjęcia