Pół wieku temu takie zdjęcia pojawiały się o tej porze roku na pierwszych stronach niemal wszystkich dzienników ukazujących się w PRL. Okazją był Dzień Łącznościowca – święto pracowników przedsiębiorstwa państwowego Polska Poczta, Telegraf i Telefon – obchodzony 18 października lub w jednym z kilku kolejnych dni, nierzadko w niedzielę. Dziś mamy spółkę Skarbu Państwa Poczta Polska, spółkę Orange Polska (przed fuzją mieliśmy Telekomunikację Polską i PTK Centertel) i trzy święta w jednym – Dzień Listonosza, Dzień Poczty Polskiej, Dzień Łącznościowca – z których żadne nie wzbudza już tak dużego zainteresowania mediów, jak w czasach, kiedy na rozmowę międzynarodową czekało się po kilka dni, a na własny numer telefonu nawet kilkanaście lat. Niedoskonałości systemu było oczywiście więcej. W notatce zapowiadającej Dzień Łącznościowca „Głos Wybrzeża” z 15-16 października 1966 roku informował: „Usługi pocztowo-telekomunikacyjne, z uwagi na braki w dziedzinie inwestycji, są jeszcze w wielu wypadkach niedoskonałe. Stąd sporo narzekań i skarg na brak lub niedowład telefonów, zniekształcenia treści telegramów, opóźnienia w doręczaniu przesyłek itp.”. Relację z uroczystych obchodów święta zorganizowanych przez Gdański Okręg Poczty i Telekomunikacji (z udziałem ministrów łączności Polski i Związku Radzieckiego) zdominowały sukcesy, z których największym było uruchomienie pierwszego etapu zmodernizowanego węzła telekomunikacyjnego. W województwie gdańskim przybyło 2 tysiące numerów telefonicznych (kolejnych 8 tysięcy po zakończeniu inwestycji). Prasa donosiła również o osiągnięciach w dziedzinie automatyzacji połączeń telefonicznych Wybrzeża ze stolicą i większością miast wojewódzkich. Dodatkowym powodem do świętowania była wiadomość, że w niedługim czasie „zostaną przekazane do lamusa ostatnie w województwie gdańskim telefony na korbkę (ma je jeszcze Nowy Dwór i kilka mniejszych miejscowości)”.
Pięć lat później na czytelnikach „Głosu” wrażenie robiła gdańska centrala telefoniczna zatrudniająca 167 pań telefonistek (21 brygad pracy socjalistycznej). Wciągu doby obsługiwała ok. 5 tys. rozmów międzymiastowych zamawianych przez abonentów z Gdańska, Sopotu i powiatu gdańskiego, ok. 4,5 tys. rozmów przychodzących i ok. 2,5 tys. połączeń tranzytowych do innych central telefonicznych. W kolejnym roku pomorscy łącznościowcy udali się ze świąteczną wizytą do Komitetu Wojewódzkiego PZPR, meldując I sekretarzowi, że w ciągu trzech kwartałów stelefonizowali 99 wsi, co oznacza wykonanie planu rocznego w 92 proc., oraz 73 sołectwa (77 proc. planu). Ponadto na rok przed terminem „oddali do użytku 120 łączy na radiolinii Gdańsk-Warszawa, o trzy miesiące wcześniej automatyczną centralę teleksową o 320 numerach w Gdyni oraz dwie centrale telefoniczne, po 400 numerów każda, w Oliwie i Sopocie”. Świętowali w tym dniu telegrafiści, telefonistki, listonosze, ekspedytorzy, asystenci, instruktorzy ds. technicznych (zatrudnieni w urzędach pocztowo-telekomunikacyjnych), technicy z Gdańskiego Przedsiębiorstwa Robót Telekomunikacyjnych oraz mechanicy Stacji Radiowych i Telewizyjnych w Gdańsku.
Dlaczego akurat 18 października obchodzimy Dzień Poczty Polskiej (Listonosza i Łącznościowca)? Tego dnia w 1558 roku król Zygmunt August „ustanowił stałe połączenie pocztowe między Krakowem a Wenecją przez Wiedeń, za pomocą poczty, czyli koni rozstawnych”. 18.10.2019 / fot. Zbigniew Kosycarz / KFP

dodaj do koszyka wszystkie wyświetlone zdjęcia