Ogarna 101. Po lewej - kolorowy słoneczny Gdańsk z obrazów na płótnach, filiżankach i jedwabnych szalach, po prawej - klimat opowieści o mieście i jego mieszkańcach zaklętych w czarno-białych fotografiach z lat 1945-80. Kosycarz&MBeneda – Galeria Sztuk Różnych. Dwie znane gdańskie marki połączyły siły. Z miłości do miasta, ze wspólnych pasji, z chęci stworzenia miejsca, jakiego w Gdańsku jeszcze nie było. Tak naprawdę miasto łączy Magdę i Macieja od czasów, kiedy byli wesołymi dzieciakami ze Śródmieścia. Oboje chodzili do podstawówki nr 67 na Żabim Kruku. Magda przygodę ze „straszną szkołą” zaczęła dwa lata wcześniej. Z Rzeźnickiej miała dwa kroki. Maciej mieszkał na Podwalu Staromiejskim, w tym samym miejscu, gdzie dzisiaj jest agencja Kosycarz Foto Press. - W podstawówce aż tak bardzo się nie przyjaźniliśmy. Nasze kontakty były wtedy raczej sporadyczne. Mieliśmy wspólnych znajomych. Pierwszym bliższym spotkaniem były chyba 10. urodziny Kasi Nowik, mojej koleżanki z klasy. Mama Kasi, pani Maria, przez wiele lat pracowała z tatą Maćka w redakcji „Głosu Wybrzeża” przy Targu Drzewnym - wspomina Magda Beneda, absolwentka Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku (obecnie ASP). Magia fotografii z 1972 roku przedstawiającej urodzinowych gości Kasi Nowik zadziałała w niedzielę na uroczystości otwarcia Galerii Sztuk Różnych. Maciej Kosycarz zadbał o to, by bohaterowie ze zdjęcia urośli do formatu odpowiadającego randze obu tych wydarzeń. - Z lewej strony jest Wojtek Gibas z naszej klasy, obok niego siedzi Kaśka, przy niej – Ela Morek, która dziś mieszka w Finlandii, to jestem ja (śmiech), a dalej są – Daga – wyszła za mąż za Jurka Kobylińskiego, cenionego menedżera – Maciej i Wojtek Nowik - starszy brat Kasi. Imię chłopca siedzącego z prawej strony uciekło mi z pamięci. Przepraszam najmocniej – przedstawia bohaterów z fotografii Magda Beneda. Jej znajomość z Maciejem nabrała kolorów, kiedy oboje byli uczniami Liceum Ogólnokształcącego nr 1. Spotykali się częściej, ale już w innych okolicznościach. - Czas Solidarności inspirował młodych ludzi do zbiorowego działania. Dużo się wtedy działo – w szkole, w mieście, w kraju. W jedynce zakolegowaliśmy się na dobre. Towarzyszyło nam poczucie więzi wynikających z przynależności do społeczności lokalnej, a poza tym oboje nosiliśmy w sercu Gdańsk – wspomina Magda Beneda.
Pomysł na wspólną Galerię Sztuk Różnych zaczął chodzić za nimi w styczniu ubiegłego roku. Maciejowi ta jego część nie dawała spokoju znacznie dłużej - od wakacji 2008 spędzonych w Paryżu. - Zauroczyły mnie tam galerie ze zdjęciami miasta z lat 40. i 50. Od razu pomyślałem: „Dlaczego w Gdańsku nie ma takich miejsc?”. Dojrzewało to we mnie bardzo długo. Jeszcze więcej dała mi późniejsza wizyta w jednej z rzymskich galerii nieopodal Placu Weneckiego. Znalazłem tam to, czego zawsze szukam w podróżach: alternatywę dla obrazów produkowanych masowo z myślą o turystach odwiedzających markety. To wyszukane przeze mnie miejsce wypełniały kolekcjonerskie zdjęcia Rzymu i innych włoskich miast z lat 40. 50. i 60. oraz albumy z fotografiami z tamtej epoki – opowiada Maciej. Na Ogarnej 101 z marką Kosycarz i z Gdańskiem jest podobnie. Nie tylko z Gdańskiem, bo są tutaj także Sopot, Gdynia, Kaszuby, Pomorze. Na ścianach i regałach dominują historie zatrzymane w kadrze przez Zbigniewa Kosycarza, tatę Maćka, wieloletniego fotoreportera „Głosu”. Wszystkie zdjęcia powstały w latach 1945-80, każde opatrzone jest certyfikatem potwierdzającym autorstwo. Na odwrocie znajdziemy również numer ewidencyjny fotografii w bazie KFP. - Wszystkie odbitki zostały wykonane z negatywów 6x6, te najbardziej cenione przez wytrawnych kolekcjonerów – na bezkwasowym papierze barytowym. Alternatywą dla prac utrwalonych na materiałach najwyższej jakości są zdjęcia z kolekcji „Dla każdego coś ciekawego” dostępne w trzech formatach. Wydruki powstają na papierze satynowym. Całości dopełnia kolekcja canvas. Jej nośnikiem jest płótno – Maciej wprowadza nas w techniczną stronę prezentacji prac taty. Na eskapady fotograficzne z ojcem i synem wyruszamy, sięgając po albumy z serii „Fot. Kosycarz”. W grudniu Galeria Sztuk Różnych będzie świętować premierę dwunastego dzieła. Co się w nim znajdzie, wydawca nie zdradza.
Droga Magdy na Ogarną 101 prowadziła przez Szafarnię 11, gdzie w 2013 r. założyła galerię połączoną z pracownią. Wzorowała się na artystach prowadzących otwarte przybytki sztuki w Londynie i Berlinie. Podobało jej się to, że można do nich przyjść, porozmawiać o inspiracjach, zobaczyć, jak pracują. Takim widziała swoje Atelier Magda Beneda. Tutaj tworzyła przez dwa lata uskrzydlone i pełne słonecznego ciepła opowieści, tutaj narodził się pomysł na przenoszenie malarstwa na wyroby codziennego użytku - najpierw na porcelanę, a potem także na szale, apaszki, sukienki, obrusy, pościel i poduszki, tutaj powstawała linii stylistyczna „Słodki Gdańsk” dla pralinek czekoladowych z Bałtyku. I tutaj zaczęły się rozmowy o Galerii Sztuk Różnych. - Wiedziałam już wtedy, że atelier jest dla mnie za wielkie. Mój koncept był taki, że będę tam pracować, prowadząc jednocześnie otwarte miejsce spotkań i biznesu. Po dwóch latach okazało się, że tak się nie da. Przez cały dzień coś się działo. Przychodzili klienci, przychodzili moi znajomi, a potem znajomi znajomych. Hasło „chodźcie do Magdy” załatwiało wszystko. O godzinie 19 okazywało się, że przez cały dzień nic nie zrobiłam. Przestałam malować i projektować. Koncepcja odniosła sukces, a ja stałam się ofiarą tego sukcesu. Zaczęłam myśleć o powrocie z pracownią do domu i wynajęciu miejsca, w którym będę sprzedawać to, co zrobiłam. Przy kawie w atelier opowiedziałam o swoich zamiarach Maciejowi. Z tej rozmowy, z tego, co każde z nas ma do zaoferowania odbiorcy, wyszła nam piękna całość - opowiada Magda Beneda. Zaczynała od grafiki i projektowania, zawsze fascynowała ją sztuka użytkowa. Malarstwo jest jej największą pasją. Od obrazu wszystko się zaczyna. Wybrane sceny artystka przenosi na porcelanę i jedwab. Do tego dochodzą eksperymenty z torbami, poduszkami, pościelą. - Nie chcę się rozdrabiać, sprawdzam tylko, jak ten obraz żyje na różnych przedmiotach. Swoje rzeczy tworzę wyłącznie z dobrymi markami, i to polskimi, a najchętniej regionalnymi. Porcelana jest z Lubiany, jedwab – szale i apaszki - z Milanówka, torby robię w Pruszczu, a czekoladki - w Gdańsku. Producenci zostawiają mi swoje marki. To jest ważne, bo ktoś, kto kupuje, widzi, co kupuje. Nasi klienci mają pewność, że obrazy na filiżankach z Lubiany pokrywa szkliwo porcelanowe i że po iluś tam myciach farba nie zacznie schodzić. Te rzeczy są bardzo dobrej jakości. Chodzi o to, żebyśmy bez obaw ich używali, napawając się przy tym scenami z mojego ukochanego miasta i całego regionu – mówi Magda Beneda. 18.09.2016 / fot. Mateusz Ochocki / KFP

dodaj do koszyka wszystkie wyświetlone zdjęcia