Opera? Si! Jedenasty sezon weekendowych spotkań z Jerzym Snakowskim i jego performatywnym show w Operze Bałtyckiej rozpoczęty. Jak zwykle spotykamy się raz w miesiącu, czyli „stanowczo za rzadko” (podpowiada pomysłodawca cyklu). Świat arii i uwertur w opowieści wytrawnego znawcy – zabarwionej refleksją i przenikliwym humorem, oczywiście również muzyką wykonywaną na żywo – po raz kolejny staje się przestrzenią rozmów o życiu – o sprawach przyjemnych i nieprzyjemnych, o bieli, czerni i szarościach, o czasie i jego braku, o tym i o tamtym. Po prostu o nas. Tym razem wątkiem głównym opowieści jest historia Opery Bałtyckiej. W rozpoczętym właśnie sezonie artystycznym instytucja obchodzi swoje siedemdziesięciolecie (2020 r.). Wspominamy więc najważniejsze spektakle i twórców, którzy przyczynili się do jej sukcesów. Posłuchamy też dzieł, które do tej pory nie zostały wystawione na gdańskiej scenie, a być może już wkrótce na niej zagoszczą. Zaczęło się chyba zgodnie z oczekiwaniami, od roku 1950 i pierwszej premiery Studia Operowego uważanej za początek historii Opery Bałtyckiej – „Eugeniusza Oniegina” Piotra Czajkowskiego. W partii Leńskiego debiutował wówczas przed gdańską publicznością Jan Kusiewicz (1921-2015), legenda tej sceny, jeden z najwybitniejszych polskich śpiewaków operowych, „maestro wysokiego c”. O wielkim artyście opowiadał nam dzisiaj jego syn, profesor Piotr Kusiewicz, tenor, pianista i pedagog związany z Akademią Muzyczną w Gdańsku. Wspólnie z Jerzym Snakowskim ważne karty z dziejów Opery Bałtyckiej odsłaniali przed publicznością także Katarzyna Nowosad (mezzosopran), Julia Iwaszkiewicz (sopran), Jingxing Tan (tenor), Leszek Skrla (baryton) i Liana Krasyun-Korunna (fortepian). 26.10.2019 / fot. Krzysztof Mystkowski / KFP

dodaj do koszyka wszystkie wyświetlone zdjęcia