Paweł Adamowicz rządzi Gdańskiem od 1998 roku. W niedzielę zapowiedział, że zamierza ubiegać się o szóstą kadencję prezydencką. Na razie nie wiadomo, czy tym razem będzie mógł liczyć na oficjalne poparcie Platformy Obywatelskiej. Co powiedział w poniedziałek dziennikarzom zaproszonym na konferencję prasową do Europejskiego Centrum Solidarności? – Wczoraj, nim gdańszczanie dowiedzieli się o mojej decyzji, miałem telefoniczną rozmowę z przewodniczącym PO Grzegorzem Schetyną. Z dużym wyprzedzeniem poinformowałem go o mojej decyzji. Apeluję i proszę członków Platformy Obywatelskiej z Gdańska i Pomorza o poparcie w najbliższych wyborach. Wystosuję specjalny list do PO. Nie jestem dzisiaj jej członkiem, ale sądzę, że biorąc pod uwagę moje długoletnią – niekiedy poddawaną próbie – lojalność, mogę liczyć, że Platforma rozważy mnie jako swojego kandydata. Ważny był dla mnie głos wielu ważnych działaczy PO, m.in. Bogdana Borusewicza czy Mieczysława Struka, no i wreszcie październikowa uchwała Rady Powiatowej PO, w której jestem nie tylko namawiany do kandydowania, ale też pozytywnie oceniany. Myślę, że najbliższe tygodnie i miesiące będą rozstrzygające – podkreślał na konferencji w ECS Paweł Adamowicz. Co będzie, jeśli jego dotychczasowe zaplecze polityczne postawi na innego kandydata. – Gdyby tak się złożyło, że Platforma Obywatelska nie poprze mnie w wyborach, wówczas będę kandydować jako niezależny kandydat ze wszystkimi tego konsekwencjami, a więc także stworzeniem własnej listy kandydatów na radnych Gdańska. Zgodnie z przepisami. W Polsce nie można kandydować na wójta, burmistrza czy prezydenta miasta bez własnej listy radnych co najmniej w połowie okręgów wyborczych (…) W licznych wystąpieniach publicznych i wywiadach udzielonych na przestrzeni ostatnich ośmiu czy dziewięciu miesięcy apelowałem o wspólną drużynę, o podjęcie koalicji. To się bardzo przeciąga. Trudno powiedzieć, w jakim stopniu wy, jako media, a w jakim stopniu naturalna ludzka niepewność powodowała, że z tygodnia na tydzień, z miesiąca na miesiąc gdańszczanki i gdańszczanie czuli narastające zniecierpliwienie brakiem decyzji. Na własnej skórze nie raz to odczułem. Bywa tak, że gremia partyjne działają nie w takim tempie, jakiego oczekiwaliby mieszkańcy. Ja jestem dzisiaj bezpartyjny. Oczywiście czuję lojalność wobec środowiska politycznego, z którego wyszedłem, niemniej największą lojalnością jest lojalność wobec mieszkańców. O ostatecznych wyborach nie decydują gremia, tylko mieszkańcy. Kierując się tymi przesłankami, podjąłem decyzję – bardzo szybką. Nigdy w ciągu ostatnich 20 lat ta nie ogłaszałem na tyle miesięcy przed wyborami chęci kandydowania. Ale niejako jest taka atmosfera w kraju, w Gdańsku – zniecierpliwienia, oczekiwania. Ludzie po prostu nie chcą być bezdomni politycznie. Chcą wiedzieć, kto się zgłasza do kandydowania, między kim a kim mogą dokonać wyboru. Jak widzicie, te same problemy ma Prawo i Sprawiedliwość. Wyborcy Platformy Obywatelskiej na pewno są podzieleni. Trzeba by zrobić dokładne badania opinii publicznej, by wiedzieć, ilu wyborów PO, Nowoczesnej czy też wyborców innych partii – bo też mam wyborców wśród zwolenników Prawa i Sprawiedliwości – zechce mnie poprzeć. Jeśli Platforma postawi na innego kandydata, to te głosy się podzielą. Wiadomo, że w Gdańsku będą dwie tury. Dzisiaj nie ma żadnego kandydata, który mógłby w pierwszej turze wygrać. Mówię też i o sobie. Do drugiej tury na pewno wejdzie kandydat Prawa i Sprawiedliwości – z przyczyn oczywistych. Jest pytanie, kto będzie wtedy tym drugim wchodzącym do drugiej tury wyborczej. Z punktu widzenia psychologicznego byłby to duży dyskomfort dla wyborców nie-PiSowskich, gdyby musieli dokonywać wyboru między np. Adamowiczem a Wałęsą czy Adamowiczem a Pomaską – mówi urzędujący prezydent Gdańska. 19.02.2018 / fot. Krzysztof Mystkowski / KFP

dodaj do koszyka wszystkie wyświetlone zdjęcia