Na gdańskim cmentarzu Garnizonowym pożegnaliśmy dzisiaj profesora Andrzeja Chodubskiego. Wybitny politolog, humanista i niezwykle lubiany wychowawca młodzieży studenckiej odszedł 6 lipca w wieku 65 lat. - Umiał słuchać innych, doradzać i w piękny sposób przekazywać swoją jakże bogatą i wszechstronną wiedzę. Człowiek uczciwy i prawy, geniusz słowa, tekstów i żartu – wspominają zmarłego naukowca przyjaciele. W 2001 roku profesor Chodubski otrzymał nazywaną lubelskim Noblem Nagrodę im. Ireny i Franciszka Skowyrów na KUL. Od czasu skończenia studiów historycznych w 1976 r. wykładał na swojej macierzystej uczelni – Uniwersytecie Gdańskim. Pracę rozpoczynał od stanowiska asystenta w Instytucie Nauk Politycznych. Jego słuchaczami byli studenci wielu polskich uczelni, m.in. Gdańskiej Wyższej Szkoły Humanistycznej oraz Ateneum Szkoły Wyższej. W 1981 roku obronił dysertację na temat przemian kulturalnych na Kaukazie. Stopniowo poszerzał krąg zainteresowań badawczych i w 1986 roku został doktorem habilitowanym, czego efektem była w 1987 roku docentura, a następnie uniwersytecka profesura nadzwyczajna.W 1996 roku uzyskał tytuł profesora nauk humanistycznych.
Na dorobek naukowy profesora Chodubskiego składa się ponad 1260 publikacji naukowych, z których wiele zostało uhonorowanych nagrodami naukowymi. Jest autorem takich książekjak „Wstęp do badań politologicznych”, „Nauka, kultura i sztuka w Wolnym Mieście Gdańsku” czy „Polacy w Azerbejdżanie”. W obszarze jego zainteresowań badawczych znajdowały się metodologia badań, politologia, globalizm, lokalizm, mniejszości narodowe i zbiorowości polonijne, zjawiska i procesy cywilizacyjne w kontekście przemian społecznych i politycznych. Pracowite życie Andrzeja Chodubskiego nie ograniczało się do stricte naukowych przedsięwzięć – był on członkiem prestiżowych gremiów naukowych, m.in. Komitetu Nauk Politycznych PAN, Polskiego Towarzystwa Nauk Politycznych, Płockiego Towarzystwa Naukowego, Instytutu Kultury Słowiańskiej w Londynie, Towarzystwa Chrystusowców w Poznaniu, Towarzystwa Badań Biograficznych „Who is Who” w Wiedniu, American General Benevolent Union (USA), Stowarzyszenia Uniwersytetu III Wieku w Gdańsku, a także komitetów redakcyjnych wielu czasopism naukowych. Profesor był promotorem rozpraw doktorskich i recenzentem przewodów habilitacyjnych oraz nominacji profesorskich. Cieszył się wielkim zaufaniem i sympatią w środowisku akademickim. Propagował dobre obyczaje i niestrudzenie przypominał o standardach godnego postępowania w murach wyższej uczelni. - Był człowiekiem niezwykle życzliwym, oddanym innym. To dzięki niemu wiele osób zainspirowanych zostało nie tylko do prowadzenia badań naukowych, ale także do osiągania kolejnych stopni naukowych. Był z pewnością najbardziej rozpoznawalnym profesorem Instytutu Politologii Uniwersytetu Gdańskiego. Bez niego Instytut nie osiągnąłby takiej pozycji w Polsce. Lubili go i cenili przede wszystkim studenci. Głównie za niekonwencjonalny sposób prowadzenia zajęć, inspirowanie do samodzielnego myślenia i niezwykłą życzliwość. Instytutowi Politologii UG oraz politologii w Polsce poświęcił całe swoje życie – wspominają zmarłego naukowca koleżanki i koledzy z uczelni. 12.07.2017 / fot. Maciej Kosycarz / KFP

dodaj do koszyka wszystkie wyświetlone zdjęcia