Nie mówimy żegnaj, lecz do zobaczenia.

Maciek Kosycarz często powtarzał nam, byśmy niczego nie odkładali na później. Mówił o życiu, o o rodzinie, o pracy.
Maćku, przyjacielu, jesteś w naszych sercach. I te słowa też są. Na pewno wiesz, że nasze właściwe ziemskie pożegnanie z Tobą musi poczekać. Przyjdziemy do Ciebie na Cmentarz Oliwski wszyscy, kiedy tylko będzie to możliwe. Przyjdzie Twój Gdańsk, który teraz żegna Cię flagami miasta łopoczącymi na wietrze, przyjdzie ukochane Pomorze. Dziś byli tu z Tobą najbliżsi: Hania, Kinga, Konrad, teściowie... Łączymy się z nimi w żalu.
Wszyscy modliliśmy się za Twoją duszę i kierowaliśmy ku Tobie myśli, wsłuchując się tego popołudnia w słowa księdza Krzysztofa Niedałtowskiego, duszpasterza środowisk twórczych, Twojego przyjaciela. W bliskiej Ci świątyni pod wezwaniem św. Jana brakowało nas – zostaliśmy w domach, przed monitorami i przy głośnikach – ale mamy pewność, że czułeś naszą obecność. Odprowadzaliśmy Cię godnie, choć inaczej niż byśmy chcieli.
– Jesteśmy małą garstką tu, w kościele św. Jana. Aż echo dudni. Pusty kościół, Maciek i my. I wy przy komputerach, smartfonach, ekranach – wielka rzesza przyjaciół (...) I wszechmogący Bóg, który to wszystko widzi, który przyjmuje nas z naszym bólem, z naszymi pytaniami o śmierć i pożegnanie w czasie, gdy nie można być blisko siebie. O ileż to trudniejsze i bardziej dotkliwe, szczególnie dla najbliższych. Chcemy prosić dobrego Boga, aby Macieja przyjął do swojego wielkiego rodzinnego domu, żeby Jezus wyszedł mu na spotkanie. Pewnie już są blisko siebie. Może Maciej przygląda się teraz temu obliczu, za którym my dopiero tęsknimy. Może już przymierza się, jak je sportretować. Może nam to opowie, jak się spotkamy – mówił duszpasterz środowisk twórczych, polecając duszę Maćka Bożej Opatrzności. – Sprawiedliwy, choćby umarł przedwcześnie, żyć będzie. Życie udane, spełnione, mądre nie polega na przedłużaniu go w nieskończoność, ale na intensywności miłości, przyjaźni, ludzkich więzi, które budujemy (…) Myślę o tym, jak Maciej żył, zbierając właśnie to, co najważniejsze, to, co nieśmiertelne. Zobaczcie, ile tych ludzkich więzi, ile tej ludzkiej wdzięczności, ile zwykłej, uśmiechniętej przyjaźni dzisiaj przynosimy tu na ten pogrzeb (…) Cudownie wrażliwym człowiekiem był ten nasz fotograf (…) Żegnamy Cię, Maćku, z dobrą energią, pamięcią i z nadzieją, że stoisz przed Bogiem z wielkim albumem swoich przyjaciół, ludzi, którym pomogłeś, dla których byłeś życzliwy, których kochałeś... I pewnie dalej kochasz.

Do zobaczenia.
7.04.2020 / KFP
Fot. Krzysztof Mystkowski

dodaj do koszyka wszystkie wyświetlone zdjęcia