Piękne, pełne wzruszeń spotkanie, dużo mądrych słów, głęboko zapadających w pamięć, poruszające szczerością i odwagą wyznania 21 bohaterów jeszcze ciepłej książki pt. „Śmierć prezydenta. Czy zmienił nas tamten styczeń?” autorstwa Katarzyny Żelazek (wydawnictwo ECS) i wiele mówiące zdjęcia kilkunastu trójmiejskich fotoreporterów, stanowiące zapis gdańskiego tygodnia od 13 do 20 stycznia 2019 roku. Taki był dzisiejszy „Wieczór dla przyjaciela” śp. Pawła Adamowicza w Europejskim Centrum Solidarności. – Pomyślałam, że muszę w sobie coś zmienić, bo inaczej wszystkie te emocje, których tak silnie doświadczyłam, jak i ta śmierć, pójdą na marne. Zmiana była mi potrzebna, bo inaczej nie mogłabym sama sobie ukłonić się na dzień dobry – mówi jedna z bohaterek książki „Śmierć Prezydenta...”. Wszyscy rozmówcy Katarzyn Żelazek budują opowieść stanowiącą zapis zmian, jakie dokonały się w nich pod wpływem przeżyć tamtego stycznia. To był przełom w życiu każdej z tych 21 osób. A w nas wszystkich i w każdym z osobna? Czy śmierć Pawła Adamowicza nas zmieniła? Z tymi pytaniami mierzyli się dzisiaj goście spotkania, które w ECS poprowadziła Agnieszka Michajłow: socjolog profesor Cezary Obracht-Prondzyński, prezydent Gdańska Aleksandra Dulkiewicz, autorka Katarzyna Żelazek, a także trójmiejscy fotoreporterzy Renata Dąbrowska, Karolina Misztal-Świderska i Maciej Kosycarz.
– Ta śmierć przyprawiła o wielkie cierpienia ludzi, którzy prezydenta w ogóle nie znali –powiedziała Katarzyna Żelazek. Książka była dla niej powinnością reporterską. – Bardzo szybko okazało się, że każdy ma swoją opowieść. Większość moich rozmówców mówiła, że nie mogła uwierzyć w to, co się stało 13 stycznia, ale w dalszej części wszystkie te opowieści były inne. Zaczęłam te osoby wpisywać do notesu w telefonie, żeby do nich wrócić. Miałam jednak duży kłopot emocjonalny, żeby to zrobić, żeby wejść po raz kolejny w tę opowieść – podkreślała. Wróciła po dziewięciu miesiącach od śmierci prezydenta Adamowicza. – Wielu z moich rozmówców po raz kolejny wydzierało sobie serce. Czułam wtedy i czuję teraz, że było to wydarzenie społeczne, że była to cezura czasowa, że będzie to pokoleniowe doświadczenie. Wierzę w zmianę, bo bez tego chyba trudno byłoby żyć – wyznała autorka. Zdaniem Aleksandry Dulkiewicz, tych 21 świadectw zawartych w publikacji jest dowodem na to, że odpowiedź na najważniejsze pytanie brzmi „tak”. – Wielu ludzi nadal chce się dzielić wspomnieniem, ostatnim zdaniem, ostatnim zdjęciem. Pamięć o prezydencie Adamowiczu żyje w ludzkich sercach, nie tylko w Gdańsku, ale w całym kraju – mówiła prezydent Gdańska. – To jest jedno z najtrudniejszych pytań, które zadajemy sobie od miesięcy w Gdańsku, ale także w skali całej Polski (…) To jest pytanie o naszą fundamentalną podmiotowość ludzką. Jeśli chcemy myśleć o zmianie, ona zaczyna się oczywiście od wymiaru indywidualnego, od nas samych, od stwierdzenia: tak, ja uznaję podmiotowość tego drugiego człowieka, nawet, a może szczególnie wtedy, kiedy on się ode mnie różni. Jest oczywiście warunek takiego uznania, że to działa także w drugą stronę (…) Nie daliśmy się uwieść nienawiści, chęci zemsty, choćby słownej. Choćby w tej warstwie moralistycznej, że oto jesteśmy teraz lepsi, bo zostaliśmy skrzywdzeni. Mam nadzieję, że to zabójstwo w świetle jupiterów stało się dla nas wszystkich szczepionką na nienawiść. My już wiemy, do czego nienawiść może prowadzić – odpowiadał profesor Obracht-Prondzyński. 13.01.2020 / fot. Anna Bobrowska / KFP

dodaj do koszyka wszystkie wyświetlone zdjęcia