Zmarł Jan Olszewski, adwokat, polityk i publicysta, obrońca opozycjonistów w procesach politycznych w okresie PRL, w latach 1991-93 szef polskiego rządu. Były premier miał 89 lat. Z poważnymi problemami zdrowotnymi zmagał się od 2011 r., kiedy doznał udaru mózgu. Odszedł późnym wieczorem w czwartek w szpitalu w Warszawie, gdzie przebywał od kilku dni. Nie było z nim kontaktu po tym, jak zemdlał i stracił świadomość.
Jan Olszewski urodził się 20 sierpnia 1930 r. w Warszawie. Pochodził z rodziny kolejarskiej związanej z PPS. W latach 60. bronił opozycjonistó w procesach politycznych, m.in. Jacka Kuronia, Karola Modzelewskiego, Melchiora Wańkowicza, Janusza Szpotańskiego i Wojciecha Ziembińskiego. W 1975 r. podpisał „List 59” – protest przeciw poprawkom wprowadzającym do konstytucji PRL przewodnią rolę PZPR i sojusz z ZSRR. W 1976 r. bronił w sądach robotników Radomia i Ursusa. Współpracował z Komitetem Obrony Robotników i Ruchem Obrony Praw Człowieka i Obywatela. W 1980 r. doradzał Solidarności i Lechowi Wałęsie. Jako członek Komitetu Obywatelskiego przy Lechu Wałęsie uczestniczył w rozmowach Okrągłego Stołu. Był pełnomocnikiem rodziny ks. Jerzego Popiełuszki podczas procesu jego zabójców z SB. W 1991 r. Wałęsa desygnował go na premiera, 23 grudnia jego rząd otrzymał wotum zaufania od Sejmu – pierwszego po wojnie wybranego w pełni wolnych wyborach. Pół roku później, uchwałą Sejmu z 5 czerwca 1992 Jan Olszewski został pozbawiony urzędu. Wotum nieufności dla jego rządu było konsekwencją ujawnienia tzw. listy Macierewicza. Ówczesny szefa MSW, wykonując uchwałę lustracyjną, 4 czerwca przekazał posłom kopertę z nazwiskami polityków figurujących w archiwach SB jako tajni współpracownicy komunistycznych służb specjalnych. Wydarzenia z następnych kilkunastu godzin na salonach władzy zapisały się w historii jako noc teczek. 8.02.2019 / fot. KFP

dodaj do koszyka wszystkie wyświetlone zdjęcia