W dawnej izbie chorych można skosztować specjałów kuchni świata tudzież spróbować sił w tańcu artystycznym. Budynek zajmowany niegdyś przez kompanię szkolną, a wcześniej przez wojskową straż pożarną, przejmą niebawem studenci i przedszkolacy. Małpi gaj pozostał małpim gajem, acz i tu znacząco obniżył się wiek śmiałków nabierających sprawności fizycznej. Przyszłość klubu garnizonowego pozostaje sprawą otwartą. Scena raczej przetrwa. Szansę ma kino studyjne z ambitnym repertuarem, ale to dopiero za kilka lat. Karty z przeszłości nieistniejących już koszar w Gdańsku-Wrzeszczu i kolejne plany na zagospodarowanie zdemilitaryzowanych kilkanaście lat temu terenów odsłaniali w sobotę ich byli i obecni gospodarze – Stowarzyszenie Żołnierzy i Sympatyków Niebieskich Beretów oraz Grupa Inwestycyjna Hossa. Okazja ku temu była szczególna.
W tym roku mija 55 lat od sformowania 7 Łużyckiej Dywizji Desantowej, jedynego w dziejach polskich sił zbrojnych związku taktycznego piechoty morskiej. Żołnierze w niebieskich beretach stacjonowali w gdańskich koszarach przy ul. Słowackiego przez trzy dekady. Rozkazem ministra obrony narodowej w 1986 r. dywizja polskich marines została przeformowana w 7. Łużycką Brygadę Obrony Wybrzeża, a osiem osiem później niebieskie berety zniknęły z kolorytu garnizonu Gdańsk. Ostatnim aktem procesu powolnego wygaszania naszych morskich sił desantowych było utworzenie z części pododdziałów rozformowanego związku 1 Gdańskiej Brygady Obrony Terytorialnej – brązowych beretów. Z ulicy Słowackiego w Gdańsku jednostka przeniosła się w latach 2001-2002 do Lęborka (obecnie batalion zmechanizowany wchodzący w skład 7. Brygady Obrony Wybrzeża w Słupsku), a niedługo potem gospodarzem terenów po byłych koszarach we Wrzeszczu została Grupa Inwestycyjna Hossa.
Ludzie w mundurach stąd odeszli, ale wojskowe tradycje i pamięć o historii tego miejsca pozostają żywe. Od kilku lat kultywuje je Stowarzyszenie Żołnierzy i Sympatyków Niebieskich Beretów. W sobotnie przedpołudnie członkowie stowarzyszenia obchodzili 55-lecie 7 Łużyckiej Dywizji Desantowej w gościnnych progach Narodowego Muzeum Morskiego, by wczesnym popołudniem – na zaproszenie Hossy – przenieść się ze świętem na tereny dawnej jednostki we Wrzeszczu, gdzie od kilkunastu lat powstaje kompleks Garnizon łączący funkcje mieszkalne, biurowe, kulturalo-rekreacyjne i usługowe. I jeszcze przez kilka dobrych lat będzie się rozbudowywać. Centrum festynowych wydarzeń ulokowane było na zieleńcu przed Starym Maneżem (ul. Słowackiego 23), tzn. przy dawnych warsztatach i magazynach Wojskowej Administracji Koszar, a przed I wojną światową, w czasach Czarnych Huzarów ostatniego niemieckiego cesarza i króla Prus Wilhelma II – stajni i ujeżdżalni koni. Budynek powstał w 1902 roku. Budowa najstarszych obiektów z czerwonej cegły ruszyła tutaj w 1890 roku. O przeszłości, teraźniejszości i przyszłości 20-hektarowego kwartału położonego między al. Żołnierzy Wyklętych (ul. Słowackiego) i ul. Szymanowskiego oraz ul. Chrzanowskiego i al. Grunwaldzką, opowiadali w sobotę uczestnikom świątecznych spacerów dawni i obecni gospodarze.
W role przewodników wcieli się Justyna Glazar, kierownik działu marketingu GI Hossa oraz pułkownik rezerwy Stanisław Korneszczuk, ostatni szef obrony przeciwchemicznej 1 Gdańskiej Brygady Obrony Terytorialnej, a przedtem 7 Łużyckiej Brygady Obrony Wybrzeża, członek zarządu Stowarzyszenia „Niebieskich Beretów”. Wsparciem informacyjnym chętnie służyli koledzy z wojska. Na pierwszy ogień poszły budynki objęte ochroną konserwatorską. Trasa prowadziła wzdłuż al. Żołnierzy Wyklętych (ul. Słowackiego), od Starego Maneżu w kierunku al. Grunwaldzkiej. Przy Słowackiego 21 w czasach niebieskich beretów mieściły się izba chorych, przychodnia i apteka (za Czarnych Huzarów był to budynek koszarowy). Dziś na parterze rozwija się tu gastronomia (kuchnie świata, chińska i wietnamska), a na górnych kondygnacjach kwitnie życie kulturalne. Pierwsze piętro należy do Studia Tańca Artistic, na drugim w tym miesiącu otworzy swój oddział Gdańska Szkoła Artystyczna, do tej pory kojarzona głównie z Manhattanem. Dawne kasyno oficerskie przy Słowackiego 19 (pierwotnie kwatery oficerskie Czarnych Huzarów) to dzisiaj restauracja, klubokawiarnia, księgarnia, sale wystawiennicze i konferencyjne, sklep z rzemiosłem i pracami artystycznymi. W dwóch skrzydłach mieszkają studenci. Po sąsiedzku, pod numerem 17 była gastronomia. Karmiono tu Czarnych Huzarów. – Niebieskie Berety miały w tym budynku kuchnię, a potem klub żołnierski. Później nie działu się tu już nic – wspomina Stanisław Korneszczuk. – Ja byłem kierownikiem klubu żołnierskiego. Za moich czasów prowadziliśmy też małe kasyno, bo wciąż stały tu kotły do gotowania – dodaje Sławomir Sobolewski. Wkrótce gastronomia znowu tutaj zawita. – I wróci integracja przy stole – bankiety, imprezy, może wesela. Szukamy nabywcy – wyjaśnia nam Justyna Glazar. Dalej jest węzeł łączności. I tu nic się zmieni. Budynek z czerwonej cegły pozostaje w gestii garnizonu Gdańsk. – Wojsko obiecało, że doprowadzi go do dobrego stanu. W tej chwili trwa duży remont w środku. A wcześnie była tu także służba operacyjna – na pierwszym piętrze – mówi pułkownik Korneszczuk. Przed „łącznością” powstał stawek z fontanną. Sąsiaduje z małpim gajem. Dziś to jest plac zabaw dla dzieci, niegdyś tym mianem określano wojskowe ośrodki sprawności fizycznej. – Ten nasz był wyjątkowy w całym Wojsku Polskim. Wszystkie budowano w linii prostej, a u nas tor prowadził po łuku – wspomina podpułkownik rezerwy Janusz Suchcicki, były dowódca kompanii i instruktor wychowania fizycznego w dywizji.
A co będzie w dawnym budynku przy Słowackiego 13? Niegdyś mieściła się tutaj straż pożarna, a potem kompania szkolna. Cztery lata temu w remontowanym obiekcie doszło do pożaru. Spłonęło całe poddasze. – Remont się przeciągnął. Musieliśmy odtworzyć więźbę dachową. Niebawem na górnych kondygnacjach zamieszkają studenci, a na parterze będzie przedszkole. Otwarcie jesienią – wyjaśnia nam Justyna Glazar. Nie wiadomo jeszcze, kto zajmie mniejsze obiekty sąsiadujące z „kompanią szkolną” od strony al. Grunwaldzkiej (dyżurka oficera, magazyny mundurowe, plutony rozpoznania i chemicy). Restauracji poddawane są ściany zewnętrzne budynków. We wnętrzach prace jeszcze się nie rozpoczęły. Obiekt „Słowackiego 5”, czyli dawny sztab 35 Pułku Desantowego (a ostatnio Brygady Obrony Wybrzeża), pozostaje w wojsku. Od 1 stycznia tego roku stacjonuje tu 7 Pomorska Brygada Obrony Terytorialnej. Klub garnizonowy (Słowackiego 3) pośród wszystkich koszarowych budynków objętych opieką konserwatorską jawi się jako najbardziej kosztowna inwestycja. Na swoje drugie, cywilne życie poczeka jeszcze kilka lat. – Idziemy z rewitalizacją tego terenu od Starego Maneżu w kierunku Grunwaldzkiej. Po kolei, budynki są restaurowane. Kasyno to duży obiekt o powierzchni ok. 3 tys. mkw. Stara substancja wymaga dużych nakładów. Chcemy przywrócić temu obiektowi funkcje kulturalne. Może będzie tu teatr. Scena na pewno zostanie. Szansę ma kino studyjne z bardziej ambitnym repertuarem, jest też przestrzeń na restaurację – opowiada nam Justyna Glazar. Wcześniej, bo już za kilka miesięcy do życia wróci hala sportowa. Na wszystkich chętnych czekać tu będzie dziewięć kortów do badmintona. Hossa stawia na sporty rodzinne. Co jeszcze się tutaj zmieniło i co zmieni się w najbliższych latach, można sprawdzić w biurze dewelopera przy al. Grunwaldzkiej 190, tzn. w dawnej Wojskowej Komendzie Uzupełnień. 2.05.2018 / fot. Maciej Kosycarz / KFP

dodaj do koszyka wszystkie wyświetlone zdjęcia