Na gdańskim Niedźwiedniku są schody terenowe, których nie ma. A jeśli nawet wciąż istnieją, to nikt nie chce o nich słyszeć. Zbudowane w połowie lat 80. na stromej skarpie przy ul. Góralskiej przez Robotniczą Spółdzielnię Mieszkaniową „Budowlani” z trudem wytrzymywały próbę czasu przez dwie dekady. Betonowy gigant przegrywał z niszczącą siłą wody. Po kilku pierwszych zimach zaczął się kruszyć. - Pewnie inni mieszkańcy będą mieć mi za złe tę szczerość, ale jestem przekonany, że my również – chcąc nie chcąc - przyłożyliśmy do tego rękę. W połowie lat 80., kiedy trwała budowa tych najdłuższych na osiedlu schodów terenowych, lokatorzy nowo pobudowanych bloków chętnie zaopatrywali się w cement u budowlańców. Wiadomo, jak ciężko było w tamtych czasach o materiały budowlane. Schody dość szybko zaczęły się rozsypywać. Przypuszczam, że większość naszych zakupów uszczuplała stan magazynu z materiałami pochodzącymi z przydziału na tę inwestycję – mówi jeden z mieszkańców bloku 37b przy ul. Góralskiej.
Przy tym budynku schody mają – to znaczy miały - swój początek. Stąd ruszało się w dół. Blisko 10 lat temu sukcesor „Budowlanych” - LWSM „Wrzeszcz” uznał, że niebezpieczną konstrukcję trzeba zamknąć. Od tamtej pory wejścia na sfatygowane stopnie bronią dwie gołe rury przyspawane do podpór poręczy – po jednej na każdym krańcu schodów. Były też znaki zabraniające wstępu, ale ilekroć się tu pojawiały, w krótkim czasie padały łupem stałych bywalców skupu złomu. I na tym najnowsza historia schodów się skończyła. A niechby tylko ktoś spróbował dopisywać do niej nowy rozdział, to zaraz podniósłby się krzyk na Góralskiej. - Mieszkańcy płacą tutaj wysokie czynsze i nigdy nie zgodzą się na to, żeby spółdzielnia obciążyła ich wielkimi kosztami rozbiórki czegoś, co nikomu do niczego nie jest dzisiaj potrzebne. Mamy nowe, znacznie wygodniejsze schody prowadzące do garaży i do szkoły. Powstały ciągi piesze pozwalające łagodnie pokonać wysokość skarpy. Na górkę wjeżdżają autobusy. Proszę zobaczyć, ile samochodów tutaj parkuje. Nierzadko to są po dwa czy trzy auta w rodzinie. A stare schody? Za 200 czy 300 lat same się rozsypią. A to, co z nich zostanie, zarośnie krzewem i trawą. Cała ta skarpa jest wyalienowana z otoczenia – mówią mieszkańcy Góralskiej 37b. Nie będzie ani rozbiórki, ani generalnego remontu. Przecież tych schodów właściwie nie ma. Nawet nie wiadomo dokąd prowadziły. U góry Góralska 37b, na dole - też Góralska, w najczystszej postaci, bez numeru. Schody kończą się na jezdni. W najbliższej okolicy są tzw. domy kombatanckie. A pod górkę się szło, i szło. Stopni było ze 140.
- Odwodnienie, oświetlenie, przebudowa niewygodnych stopni, uzupełnienie licznych ubytków... Do tego cały ten beton trzeba byłoby czymś obłożyć. Doprowadzenie tego obiektu do użyteczności oznaczałoby dla spółdzielni potworne wydatki. To byłyby pieniądze wyrzucone w błoto. Mieszkańcy nie chcą ani tych schodów, ani tych kosztów. Nie ma tematu. Nigdy nie było go w preliminarzach corocznych remontów. Nawet sugestii w sprawie przygotowania kosztorysu nie miałem. Od wielu lat uczestniczę w tzw. grupach członkowskich i nie pamiętam, żeby ktokolwiek się tymi schodami interesował - mówi Wojciech Kurpisz, inspektor nadzoru z Administracji Osiedla „Niedźwiednik”. Właściwie to już wszystko. Szkoda jedynie, że schody same nie potrafią chodzić, bo pewnie by sobie stąd już dawno poszły. 15.05.2017 / fot. Maciej Kosycarz / KFP

dodaj do koszyka wszystkie wyświetlone zdjęcia