Czy Pomorska Kolej Metropolitalna mogła powstać w PRL-u? Pierwsze plany odbudowy nieczynnej od 1945 r. linii Wrzeszcz – Kiełpinek pojawiły się kilkanaście lat po zakończeniu wojny. - W 1958 r. PKP miały gotowy projekt rewitalizacji połączenia Wrzeszcz – Stara Piła. Wydawało się naturalną koleją rzeczy, że po tym jak rok wcześniej pociągi elektryczne dotarły do Wejherowa, będzie można przejść do następnej ważnej części tej komunikacyjnej układanki. Inwestycję zablokowała warszawska centrala – mówi Henryk Jursz, gdański pasjonat kolejnictwa. Motorem napędowym konepcji odbudowy linii kolejowej nr 234 było środowisko naukowców z Politechniki Gdańskiej. W końcu lat 50., kiedy działał Społeczny Komitet Odbudowy Kolei, w Zakładzie Mostów PG powstawały na ten temat bardzo konkretne prace dyplomowe. - Miały charakter szczegółowych projektów, łącznie z rysunkami roboczymi, rusztowaniami i kosztorysami. Była to dokumentacja robocza, gotowa do przekazania przedsiębiorstwu – wspominał we wrześniu 1973 r. na łamach „Głosu Wybrzeża” inżynier Zygmunt Kozakow, docent w Zakładzie Mostów. Co ciekawe, w opinii eksperta większość zachowanych wiaduktów wciąż była w znośnym stanie. - Nie stanowią problemu (…) Wystarczyłyby poważniejsze remonty. Pieć wiaduktów trzeba odbudować. Największy kłopot sprawiłaby budowa nad al. Grunwaldzką, m.in. ze względu na dość dużą rozpiętość i niewielką wysokość konstrukcyjną. Moim zdaniem można wykorzystać zachowane przyczółki mostów stalowych nad al. Grunwaldzką, ul. Wita Stwosza i ul. Polanki – mówił dziennikarzom „Głosu” w 1973 r. docent Kozakow. Dziś wiemy, że po czterdziestu latch nic konstruktywnego o wiaduktach powiedzieć się nie da. Idą na przemiał. Kiedy artykuł o przyszłości nieczynnej linii trafiał do rąk czytelników, projekty z lat 1958-59 miały znaczenie historyczne, a ich jedyną wartość stanowiły dane inwentaryzacyjne. Dużo się wydarzyło przez tych kilkanaście lat na polskich budowach i w krajowej technologii, co nie zmieniło faktu, że oficjalnej koncepcji rozwoju układu komunikacyjnego Gdańska i okolic wciąż nie było. Naukowcy PG trzymali się obranej przed laty linii. - Celowość budowy (…) jest dla mnie bezsporna. Można jedynie dyskutować, kiedy przystąpić do robót (...) Moim zdaniem jest to problem już aktualny - mówił 40 lat temu inżynier Tadeusz Raś, docent w Zakładzie Komunikacji. Argumentując tę potrzebę czasu naukowiec PG odwoływał się do takich okoliczności jak budowa fabryki domów i osiedla robotniczego w Kokoszkach, rozbudowa lotniska i niesłychanie atrakcyjne tereny pod budownictwo jednorodzinne. Kokoszki budowały z wielkiej płyty gdańską Zaspę i też bardzo chciały tej kolei, jednak za Gierka nic z tego nie wyszło. Nie mogło udać się w biednych latach 80., nie było też szans w następnej dekadzie, bo linia Wrzeszcz – Kiełpinek zwyczajnie zniknęła z planów. Temat powrócił w roku 2000, kiedy już mieliśmy świadomość, dokąd jedziemy i skąd wezmą się pieniądze na tę epokową inwestycję województwa pomorskiego. I znowu zaczął się na Politechnice Gdańskiej. Fot. Zbigniew Kosycarz / KFP 06.03.2013

dodaj do koszyka wszystkie wyświetlone zdjęcia