20 lat temu Polską wstrząsnął wybuch gazu w wieżowcu na al. Wojska Polskiego 39 w Gdańsku. Był 17 kwietnia, drugi dzień świąt wielkanocnych, dochodziła godz. 5.50, kiedy rozległ się ogromny huk i w mgnieniu oka zapadły się trzy dolne kondygnacje dziesięciopiętrowego budynku. W wyniku katastrofy zginęły 22 osoby. 49 mieszkańców udało się uratować. Wśród nich było 12 rannych. Uszkodzony wieżowiec groził zawaleniem. Po kilkunastu godzinach od eksplozji zapadła decyzja o wysadzeniu chwiejącej się ruiny w powietrze. Akcja ratunkowa trwała 86 godzin. Uczestniczyło w niej 1676 strażaków i ratowników oraz 150 samochodów ratowniczych.
Do tamtych dramatycznych godzin wracaliśmy na kartach książki „Pomorzu na ratunek” (Państwowa Straż Pożarna – 20 lat w służbie) wydanej przez agencję KFP w grudniu 2012 r. "(...) Do ratowników podeszła zestresowana kobieta, prosząc, aby ratowali jej syna, który leży przyciśnięty betonowym stropem w mieszkaniu na II piętrze. Wskazała miejsce. Strażacy zaczęli wybierać gruz. (…) Pomiędzy stropem a podłogą była przestrzeń nie większa niż 40 cm. Aspirant Jerzy Petryczko, drobnej budowy ciała, ale wysportowany strażak, zdjął hełm i wczołgał się przez szczelinę. (…) O założeniu aparatu ochrony dróg oddechowych nie mogło być mowy. Powoli wyciągał gruz, deski, elementy zniszczonych mebli, a następnie podawał je przez wąski otwór kolegom. Po półgodzinnej, wytężonej pracy usłyszał charczącego człowieka. Akcję utrudniał gaz, dusili się i ratownik, i poszkodowany. (…) Człowiek leżał na tapczanie, przyciśnięty stropem. Obok jego głowy ratownik ułożył znalezione deski. Posłużyły jako podkład pod małe poduszki, które podłączył do przewodu i napełnił powietrzem. Tapczan uległ częściowemu zniszczeniu. (…) Ratowany leżał na brzuchu. Asp. Petryczko podłożył jeszcze kilka poduszek i wszystkie napełnił powietrzem. Zmiażdżyły tapczan do tego stopnia, że mógł chwycić poszkodowanego za nogi i podjąć próbę wyciągnięcia z opresji. Ratowany mężczyzna zaczął krzyczeć, że w podbrzusze wbija mu się szkło. (…) Wreszcie wydobył rannego z zawału. Walczył o jego życie, ryzykując własnym, przez godzinę i 20 minut. Po pięciu minutach miejsce, w którym znajdował się uwięziony mężczyzna, zajęło się ogniem.”.
W 1997 roku na miejscu zburzonego dziesięciopiętrowca stanął nowy budynek, w którym zamieszkała część poszkodowanych rodzin. Na jego ścianie znajduje się tablica upamiętniająca ofiary tragedii, odsłonięta w jej 10. rocznicę. Widnieją na niej przełamana róża, pochylony fragment wieżowca, płomienie i gruzy.
Jak stwierdziła prokuratura, przyczyną wybuchu było rozszczelnienie instalacji gazowej, do czego doszło za sprawą celowego odkręcenia dwóch korków odwadniaczy. Ulatniający się gaz wytworzył mieszaniną wybuchową. Korki miał wykręcić jeden z mieszkańców wieżowca. Śledztwo zostało umorzone, bowiem domniemany sprawca zginął pod gruzami budynku. 16.04.2015 / fot. KFP

dodaj do koszyka wszystkie wyświetlone zdjęcia