Ten winkiel wszystko zmienia. Od ponad trzech lat fatalnie kontrastuje z odrestaurowanymi ścianami neorenesansowej kamienicy na al. Grunwaldzkiej 2. Z głównej arterii Wrzeszcza rażące zakłócenie harmonii w elewacji budowli widać jak na dłoni. Na pierwszy rzut oka wydaje się też, że bardzo niewiele brakuje do tego, by dzieło restauratorów można było uznać za skończone. Złudne wrażenie. Jak się okazuje, koszty remontu ściętego narożnika z trzykondygnacyjnym wykuszem zwieńczonym wieżyczką, na której miałyby stanąć zrekonstruowany hełm, mogą sięgnąć ok. 200 tys. zł. - Konstrukcja wieżyczki jest w opłakanym stanie. Trzeba ją solidnie wzmocnić. Koszty znacząco podnosi rekonstrukcja hełmu utraconego w czasie działań wojennych - mówi Bogusław Zenderowski, właściciel przedsiębiorstwa Polzen, od dwóch lat administrator nieruchomości na al. Grunwaldzkiej 2. We wspólnocie mieszkaniowej, która na remont budynku wydała już ok. 500 tys. zł, posiłkując się kredytem bankowym, sprawa dodatkowego obciążenia finansowego wywołuje rozdźwięk. Właściciele lokali nie są zgodni w ocenie rozliczenia poniesionych dotychczas kosztów inwestycji.
- Brudy trzeba prać we własnym domu – słyszymy przed wejściem do kamienicy z 1899 r. Nasze rozmowy z mieszkańcami mają więc charakter nieoficjalny. Mowa jest o złym układzie. Chodzi o to, że poprzedni administrator nieruchomości i kilku członków wspólnoty miało bardzo duży wpływ na bieg spraw. Efekt był taki, że ponad trzy lata temu wykonawca stanął z remontem, bo zabrakło pieniędzy. Od tamtej pory za sprawą „winkla” dużo się tutaj zmieniło... Tylko narożnik jak szpecił kamienicę, tak nadal ją szpeci. Nowy jest zarząd wspólnoty, zmienił się administrator nieruchomości, mieszkańcy przenieśli niespłaconą część kredytu do innego banku, jak się okazało, oferującego o niebo lepsze warunki od poprzednika. Niewykluczone też, że zmieni się wykonawca niedokończonej inwestycji, jednak przedtem musiałoby się zapalić dla niej zielone światło. Zdaniem Bogusława Zenderowskiego, jest szansa na to, że remont ruszy z miejsca jeszcze w tym roku, niezależnie od tego, jak potoczą się sprawy sporne. - Wspólnota ma regres roszczeniowy wobec wykonawcy. Negocjacje wciąż trwają. Nie czekając na ich finał, zarząd wspólnoty zaprosił firmy budowlane do składania ofert na remont feralnego narożnika. Przypuszczam, że za miesiąc będę mógł powiedzieć więcej na ten temat – wyjawia administrator nieruchomości.
- Czy ten rok może przynieść nam przełom? Nie odpowiem panu na to pytanie. Wspólnoty lubią oszczędzać. Gdyby budynek był zabytkiem – a niestety, nikt do tej pory nie wystąpił o to do konserwatora wojewódzkiego – moglibyśmy liczyć na wsparcie sponsorów. Pozyskanie środków z funduszu na termomodernizację również nie wchodzi w rachubę. Wydaliśmy na ten remont tyle, ile było do wydania. I ani grosza mniej. Nie można zrobić czegoś, kiedy fundusz na to jest za mały – mówi Tadeusz Miler, współwłaściciel firmy architektoniczno-budowlanej Styl i członek wspólnoty mieszkowej al. Grunwaldzka 2. Architekt nie ukrywa, że zależało mu na zmianie wizerunku kamienicy jak mało komu w tej wspólnocie. Tu pracuje, szacunek dla zabytków ma wpisany w wykonywany zawód, a troskę o historyczne dziedzictwo Wrzeszcza nosi w sercu. Zadbał m.in. o to, by budowla powróciła do oryginalnej niebieskoszarej i białoszarej kolorystki. Szczytnicom nadał dla kontrastu barwy ceglaste i piaskowe, co sprawia, że całość wyróżnia się na tle okolicznej zabudowy.
W 2009 r. architekt z pracowni Styl przygotował projekt renowacji kamienicy. Pozwolenie na budowę i decyzja wspólnoty w sprawie przystąpienia do remontu były tylko formalnościami. W następnym roku ówczesny zarząd wspólnoty al. Grunwaldzka 2 wystąpił z zapytaniem ofertowym do 7 firm budowlanych. W odpowiedzi wpłynęło 6 ofert na kompletne lub częściowe wykonanie remontu. I tu zaczęły się schody: kosztorysy przedłożone przez wszystkich oferentów opiewały na kwoty znacznie przekraczające możliwości finansowe inwestora. Jedynym wykonawcą, który mógł podjąć zadania na zasadach non profit, była dobrze znana mieszkańcom kamienicy firma architektoniczno-budowlana Styl. Siedzibę ma tutaj od 1996 r. Decyzja wspólnoty zapadła. W 2010 r. firma Tadeusza Milera przystąpiła do prac na zachodniej i południowej ścianie budynku. Wtedy też stare mury ujawniły wszystkie swoje tajemnice. Z sprawą złego stanu technicznego budynku trzeba było poszerzyć zakres remontu o prace nieprzewidziane w projekcie. Rok 2011 miał przynieść oczekiwaną puentę – skończyło się, jak się... skończyła kasa. Według wykonawcy, wartość poniesionych przez niego nakładów zbliżyła się do 760 tys. zł. brutto. - Już na etapie projektowania przyjęliśmy, że nasza inicjatywa ma charakter non profit. Gdybym miał spojrzeć całą rzecz przez pryzmat korzyści osobistej, mógłbym mówić jedynie o takim samym zysku, jaki stał się udziałem każdego członka wspólnoty: remont podniósł wartość wszystkich lokali. Co dalej? Decyzja w sprawie sfinansowania renowacji wykusza leży w gestii wszystkich członków wspólnoty – mówi architekt. Zapewnia też, że swoją część kosztów pokryje. Do sprawy wrócimy. 17.04.2015 / fot. Krzysztof Mystkowski / KFP

dodaj do koszyka wszystkie wyświetlone zdjęcia