- Z Marcelim warto zrobić sobie wspólne zdjęcie, bo jego uśmiech nigdy nie gaśnie. Antosia nie jest niedotykalska, ale lubi zadbać o poczucie bezpieczeństwa i zwija się w kulę – przedstawia w gdańskim Centrum Hewelianum swoich podopiecznych Magdalena Bruzda, serpentolog i pedagog. Na Pomorze przyjechali na tydzień z Krakowa. Pupile pani Magdy lubią jak jest ciepło – o tej porze roku bez kołderki i termoforu żaden z domu się nie rusza. Nie przepadają też za hałasem. A już szczególnie kiedy nagłaśnia się, jakie to są z nich zimne, śliskie dranie. I kiedy robi się z nich cyrk. Bliskie z nimi spotkania są m.in. po to, żeby mity o wężach mogły upadać. - A ile ma pani tych gadów w pudełkach – dzieci lubią wiedzieć wszystko po kolei. Antoninę – pytona królewskiego i Marcelego – pytona tygrysiego albinosa już znacie. - Boa dusiciel ma na imię Klemens, lancetogłów – Stanisław, pyton tygrysi - Basia, a boa tęczowy jest po prostu moim maleństwem – wyjaśnia Magdalena Bruzda. Węże urodziły się w Polsce, mieszkają w domowym terrarium i nie jedzą ani psów, ani kotów, bo to również ciekawiło najmłodszych uczestników żywej lekcji biologii. - Musiałyby być naprawdę bardzo głodne, żeby nie powiedzieć głodzone. Węże hodowlane potrafią zadowolić się myszką, jedzą raz na kilka tygodni. Tak jak ludzie, łapią przeziębienia i miewają problemy ze służbą zdrowia, bo droga do lekarza bywa dla nich nie tylko kręta, ale też i długa. - Specjalistów nie ma aż tak wielu, za to dolegliwości jest całe mnóstwo – tłumaczy pani Magda. Taki Marceli może mieć np. alergię na roztocza. I ani się wtedy podrapać, ani pokazać, bo czarną ma skórę ten nasz albinos. 10.12.2012 / fot. Mateusz Ochocki / KFP

dodaj do koszyka wszystkie wyświetlone zdjęcia