- W Trójmieście zawsze dobrze się czułem, zarówno w czasach oddziałowych, jak i później, kiedy przyjeżdżałem na wypoczynek do Domu Pracy Twórczej ZAiKS w Sopocie. Mam wrażenie, że ludzie są tutaj bardziej otwarci niż w innych miastach. Uderzający jest też ich pragmatyzm. To moje przeświadczenie bierze się i ze spotkań na ulicy, i z koncertów. Do dziś łączą mnie więzi z przyjaciółmi i znajomymi wywodzącymi się z fan-clubu OZ, który w latach 80. działał w Rudym Kocie – mówi Krzysztof Jaryczewski, założyciel i pierwszy wokalista Oddziału Zamkniętego. Przed rokiem Jary zamieszkał w Oliwie. Na ul. Opata Jacka Rybińskiego ma swoją ulubioną cukiernię, do której często zachodzi na ciastka. Spaceruje alejkami Parku Oliwskiego i szlakami prowadzącymi przez Dolinę Radości. Ryby i przegrzebki z tutejszej Rybakówki trafiają na jego stół w mieszkaniu na ul. Podhalańskiej. - Dobrze nam tutaj jest, ale musimy poszukać sobie większego lokum. Zmieniają się nasze potrzeby. Chciałbym zostać w Oliwie. Mam nadzieję, że kłopoty z parkowaniem i dostępnością garaży nie zmuszą nas do opuszczenia dzielnicy - dodaje Krzysztof Jaryczewski.
Przeszło trzy dekady temu porywał polską młodzież na prywatki, jakich nie przeżył nikt („niech sąsiedzi walą walą walą walą do drzwi… a ty tańcz i wino pij, niech cały wiruje świat”). Za szaleństwa „polskich Stonesów” - jak nazywano w latach 80. Oddziałowców – życie wystawiało mu wysokie rachunki. - Pogubiłem się dosyć ostro. To cud, że żyję – przyznał po latach w książce biograficznej pióra Haliny Zarzeckiej. Idol tłumów popadał w alkoholizm i narkomanię, nadużywał leków. Jego błogi oddziałowy stan przerwała ciężka choroba strun głosowych. Dotknął potem niejednego dna. - Kiedyś były sex, drugs & rock’n’roll, a teraz są love, pax i rock’n’roll – przyznał niedawno w wywiadzie opublikowanym przez „Newsweek”. 18 lat temu przestał pić. Na nowo układał sobie życie rodzinne. W 2005 r. przeniósł się na siedem lat z Warszawy do Gubina. Kolejne dwa lata spędził w dolnośląskiej wsi Radomice. Na chwilę wrócił do stolicy, by w 2015 r. ruszyć nad morze. Poważna przygoda z Trójmiastem zaczęła się studia nagraniowego Custom 34 w Osowej. Tutaj powstał dwupłytowy album „Jary OZ”, pierwsza po długiej przerwie praca studyjna Jaryczewskiego, swoisty hołd złożony wczesnemu Oddziałowi, z zarazem elektryczne otwarcie na przyszłość.
- Zespół Jary OZ zawiązał się w grudniu 2013 r. jako kontynuacja Jary Band. Obok Jarego występują w nim m.in. gitarzysta Krzysztof Zawadka z drugiego składu Oddziału i Zbyszek Bieniak, trzeci oddziałowy wokalista – przedstawia kapelę Hanna Wdowiak, menedżerka i partnerka Krzysztofa Jaryczewskiego. Na krążku zawierającym akustyczne aranżacje starych kawałków oddziałowych pojawia się także 17-letnia Maja, córka artysty. Gra na fortepianie w utworze „Obudź się”. Maja sprawiła, że pobyt Jarego w Trójmieście nie ograniczył się tym razem do studia nagrań. - Moja córka chciała kształcić się na Wybrzeżu. Wybrała Szkołę Muzyczną II stopnia na ul. Partyzantów we Wrzeszczu. Teraz kończy pierwszą klasę liceum. Podobno Niemen też chodził do tej szkoły. Kiedy patrzyłem na nią i słuchałem jej gry na planie teledysku „Obudź się”, to pomimo że jest znacznie ładniejsza ode mnie, widziałem w niej siebie sprzed 40 lat. Maja pisze muzykę i teksty, ma nawet swój zespół. Na razie nie chce mi tego pokazać. To jest alternatywny rock. Ona lubi takie trochę mroczne klimaty – opowiada Krzysztof Jaryczewski. Jego trzynastoletni syn Marek mieszka w Gubinie, ale zanosi się na to, że przejdzie do... Lechii. Junior gra w piłkarskiej kadrze województwa lubuskiego. - Idzie do gimnazjum. Myśli o szkole sportowej w Zielonej Górze. Może od przyszłego roku będzie mieszkał z nami nad morzem. Muszę też pamiętać o tym, że urodził się w Warszawie, więc może mu być po drodze z Legią – zastanawia się muzyk.
Albumem „Jary OZ” wydanym w lutym tego roku artysta godzi ze sobą dwa rozdziały swojego życia. - Zbliża się 40-lecie pracy artystycznej. Przed Oddziałem muzykowałem w różnych zespołach. Moje zawodowe granie zaczęło się w 1977 r. z Tanim Hotelem. Grałem tam na gitarze basowej, śpiewał ś.p. Jurek Wawrzyniak. Po blisko 40 latach postanowiłem zamknąć pewien rozdział, sięgając do korzeni. Stąd ta akustyczna płyta . Ale też jest nowy materiał – otwarcie na przyszłość. Nie silę się na to, żeby być wiecznie młodym. Wychodzę z założenia, że wszystko się zmienia. Jak ktoś stoi w miejscu, to tak naprawdę się cofa. Wygląd zewnętrzny artysty jest emanacją tego, co się wewnątrz dzieje. Jak ktoś usiłuje wyglądać tak jak 20 czy 30 lat temu, to znaczy, że i wewnętrznie stoi w miejscu. Muzyka rockowa oparta jest na buncie, na niezgodzie, na przeciwwadze dla stereotypowych poglądów. To jest najbardziej aktualne. Te dźwięki służą młodym ludziom do wyrażania siebie. I tylko w tym sensie są niezmienne – mówi Krzysztof Jaryczewski.
Jary dużo podróżuje. Uzbierało się wiele spraw prywatnych i zawodowych. We wrześniu wybiera się do Chicago na koncerty dla Polonii, a na wiosnę 2017 r. w planach ma Kanadę. Przed wyjazdem za ocean będzie benefis z okazji 40. rocznicy pracy artystycznej Krzysztofa. - Chcę to zrobić w Starym Maneżu, od razu po urodzinach, które obchodzę 21 lutego. Jeszcze nie wiem, kogo uda mi się zaprosić. Może Artura Gadowskiego, Urszulę i Roberta Janowskiego... Jest na nowej płycie, więc naturalne byłoby, żeby się pojawił. Śpiewał w Oddziale. Może Wojtka Łuczaja-Pogorzelskiego poproszę. Zaprosiłem go do udziału w nagraniach albumu „Jary OZ”- nie skorzystał. Może Jarka Wajka? Ale to nie będzie benefis oddziałowy, tylko mój. Chciałbym ugościć znajomych, z którymi w ogóle coś robiłem artystycznie. Wszystko będzie zależeć od terminów, bo każdy z tych ludzi jest czynny zawodowo – mówi Krzysztof Jaryczewski. 20.06.2016 / fot. Krzysztof Mystkowski / KFP

dodaj do koszyka wszystkie wyświetlone zdjęcia