Zwyczaj stawiania dębowych ławek z dedykacją w Parku Oliwskim zapoczątkował latem br. prezydent miasta Paweł Adamowicz. Tę swoją zadedykował ukochanym dziewczynom – żonie i córkom. Taki prezent dla bliskich, ale też dla wszystkich miłośników najpiękniejszego gdańskiego parku kosztuje 4,5 tysiąca złotych. Akcję "Zostań mecenasem Parku Oliwskiego" adresowaną zarówno do firm, jak i osób prywatnych, od sierpnia br. prowadzą wspólnie Fundacja Gdańska i gdański ZDiZ. - Tytuł mecenasa dostaje się na 10 lat. W tym czasie zobowiązujemy się do konserwacji i naprawy ławki, jeśli zajdzie taka potrzeba. Można ją ufundować na takie okazje jak ślub, chrzciny, urodziny, jubileusz firmy czy zakończenie jakiejś inwestycji. Jeśli idzie o dedykację na tabliczce, to możliwości jest naprawdę bardzo dużo – zachęcał latem Paweł Buczyński z Fundacji Gdańskiej. Efektom akcji przyjrzał się ostatnio Roman Daszczyński z portalu gdansk.pl. Jak się okazuje, niemal wszystkie z 17 stylowych ławek wzorowanych na parkowych meblach ze starych fotografii zostały ufundowane przez osoby prywatne. - Tylko jedną z nich zasponsorowała firma – znany deweloper Inpro. To dla nas wielkie zaskoczenie, bo to przecież forma reklamy i do tego naprawdę niedroga. Za 4500 złotych można mieć na 10 lat tabliczkę, którą przeczytają zapewne tysiące osób. Dobra reklama, ponieważ pokazuje troskę firmy o wspólną przestrzeń. Przecież taka ławka nie dość, że służy spacerowiczom, to jest naprawdę ładna i wygodna – podkreśla w portalu gdansk.pl Ewelina Latoszewska, kierownik Działu Utrzymania Zieleni w Zarządzie Dróg i Zieleni w Gdańsku. Parkowe meble powstają w warsztacie stolarskim Adama Siwy z siedzibą w miejscowości Boże Pole Małe koło Wejherowa. Pierwsze stanęły w najbardziej atrakcyjnych miejscach: na Górnym i Dolnym Tarasie oraz na dziedzińcu Pałacu Opatów. W tych rejonach na swoich mecenasów czeka jeszcze kilka ławek. W całym parku ma ich być 98. Żeby wszystko przebiegało w usystematyzowany sposób, na początek prowadzona jest sprzedaż tylko w trzech obszarach. - A mamy już chętnych, którym zależy na konkretnym miejscu i nie chcą słyszeć o żadnym innym. - Cierpliwie czekają, aż będzie taka możliwość. Domyślamy się tylko, że kryją się za tym jakieś głęboko emocjonalne wspomnienia. Może pierwszy pocałunek, może oświadczyny. I co z tego, że mogło to być w 1969 albo 1985 roku, skoro wciąż jest żywe w tych ludziach - dodaje Ewelina Latoszewska. 28.12.2016 / fot. Krzysztof Mystkowski / KFP

dodaj do koszyka wszystkie wyświetlone zdjęcia