„Nie śpię, kiedy jest wojna” to tytuł nowej wystawy, którą do 5 maja można odwiedzać w sopockiej Państwowej Galerii Sztuki. Autorką prac jest Anna Reinert-Faleńczyk, profesor Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Artystka zajmuje się malarstwem i ilustracją prasową. W swojej twórczości bada relacje między malarstwem i architekturą oraz związki między miastem a jego użytkownikami.
Nahnowsza wystawa Anny Reinert-Faleńczyk jest pokazem malarstwa oraz obiektów rzeźbiarskich, które powstały w ciągu ostatnich lat i są komentarzem artystki do współczesnych działań wojennych. Prace malarskie przedstawiają różne ujęcia architektury, która w obliczu kataklizmów staje się zagrożonym dziedzictwem kultury materialnej. Ekspozycję dopełnia instalacja site specific nawiązująca swoją formą do wypełnionych piaskiem worków, która skłania do namysłu nad priorytetem ochrony w sytuacjach kryzysowych tego, co odnosi się zarówno do ludzkiego życia, jak i zabytków architektury świeckiej i sakralnej, pomników będących elementem szeroko rozumianego dziedzictwa kulturowego.
We wcześniejszych pracach malarki pojawia się fascynacja architekturą wielkich aglomeracji, która była postrzegana przez nią jako symbol postępu i nowoczesności. Teraz artystka diametralnie zmienia swój sposób myślenia o architekturze, ów cywilizacyjny blichtr i imponująca lekkość form przeszklonych budowli miejskich nie stanowią w jej oczach solidnego filaru współczesności. Anna Reinert zaczyna postrzegać miasto jako kruchą przestrzeń, która łatwo może ulec destrukcji. Nowoczesne konstrukcje zbudowane ze szkła i stali w ostateczności stają się zaprzeczeniem solidności i stałości. W sytuacji zagrożenia miasto nie jest schronem, człowiek szuka schronienia wśród natury, podąża w stronę gór czy lasu i, jak podkreśla artystka, ważna jest wówczas obecność drugiego człowieka i jego namacalna cielesność w oczekiwaniu na wspólne przetrwanie.
„Wystawa Reinert na nowo przywołuje dyskusję wokół pojęć dotyczących migracji, przesiedlenia, straty, braku bezpieczeństwa, zakłóconej ciągłości pokoleń i tradycji. W opowieści malarki wiele odniesień skierowanych jest w stronę przeszłości, jej rodzinnych historii o pokoleniu, które doświadczyło traumy II wojny światowej. Artystka wie, że odbudowane po wojnie poczucie bezpieczeństwa zostało zachwiane. Jeszcze nie tak dawno scenariusz kolejnej wojny był niewyobrażalny, działania militarne rozgrywały się w naszym wyobrażeniu zawsze „gdzieś daleko”, a z dzisiejszej perspektywy wiemy, że wojna może trwać „gdzieś blisko”, wzbudzając nasz silny lęk o zasięg i skalę konfliktu rozgrywającego się tuż za naszą granicą (…) Artystka pyta nie tylko o rolę sztuki w czasach destabilizacji, ale również o naszą najbliższą przyszłość, skupiając się na wiarygodnych możliwych scenariuszach politycznych i ekonomicznych. Chce poznać takie rozwiązania, które zagwarantują wolność i bezpieczeństwo wszystkim osobom, które dotknięte skutkami wojny stały się ofiarami imperialnych ambicji ze strony opresyjnych reżimów” – pisze kuratorka wystawy Mariola Balińska. 7.03.2024 / fot. Anna Rezulak / KFP

dodaj do koszyka wszystkie wyświetlone zdjęcia