Nina Andrycz, wspaniała aktorka filmowa i teatralna, a także pisarka, promowała w Muzeum Sopotu swoją najnowszą książkę pt. "Patrzę i wspominam". W sopockiej willi Ernasta Claaszena (dzisiejsza siedziba muzeum) wielka dama polskiej sceny bywała w latach 50. i 60. XX wieku. Przyjeżdżała do Sopotu z mężem, premierem Józefem Cyrankiewiczem, na wakacje. Jej przygoda z pisaniem rozpoczęła się od wierszy w czasach gimnazjalnych. Lata II wojny światowej, kiedy nie grała w teatrze, były dla aktorki czasem bardzo aktywnym literacko. - Jak się wojna skończyła, miałam pełną szufladę napisanych rzeczy – wspomina Nina Andrycz. Pisała dla siebie. Jej pierwszym czytelnikiem był Jarosław Iwaszkiewicz. - Powiedział, że te wiersze są piękne i mądre. „Idź do Czytelnika, powołaj się na mnie i niech je wydadzą” - opowiada o okolicznościach , w jakich powstał jej pierwszy tomik poezji „To teatr” (1983 r.). Były także wiersze zebrane w tomik "Róża dla nikogo", kryptobiograficzna powieść „My - rozdwojeni” (1992 r.) i tom wspomnień "Bez początku, bez końca" (2006 r.). - Bez początku, bez końca, bo początek opisałam w tomie „My – rozdwojeni”, a końca jeszcze nie znam – żartobliwie i filozoficznie opowiadała o tytułowej klamrze spinającej wyznania zawarte w jej ósmej książce. Teraz wspomina wszystko. "Patrzę i wspominam" to pełna anegdot gra z losem, obfitująca w zaskakujące zwroty, naznaczona pasją i romantyczną przygodą. Nina Andrycz ujawnia w książce m.in. nieznane szczegóły z życia elit PRL, pisze o wielkim sentymencie, jakim darzy Teatr Polski, z którym związała się w połowie lat 30., wspomina miłości swojego życia. Premier Cyrankiewicz oświadczył się aktorce w roku 1947. - Światopogląd wyniósł z bliskiej mi PPS, której członkiem honorowym był uwielbiany w mojej rodzinie Józef Piłsudski. Przyjmując oświadczyny powiedziałam, że teatr zawsze będzie na pierwszym miejscu. I że nie marzą mi się dzieci - wspomina Nina Andrycz. Z okładki najnowszej książki autorka spogląda na czytelnika jako Maria Stuart ze spektaklu wyreżyserowanego w 1958 r. przez Romana Zawistowskiego w Teatrze Polskim w Warszawie. Aktorka pokazuje część twarzy i tylko jedno oko. - Patrzę w stronę przeszłości, w to całe morze wspomnień... 12.01.2013 / fot. Krzysztof Mystkowski / KFP

dodaj do koszyka wszystkie wyświetlone zdjęcia