Bohaterką środowego Literackiego Sopotu w Teatrze na Plaży była Magdalena Grzebałkowska, autorka książki "1945. Wojna i Pokój", reporterskiej opowieści o najbardziej dramatycznym roku XX stulecia. Sopocka dziennikarka i pisarka, autorka bestselleru „Beksińscy. Portret podwójny”, tym razem zabiera czytelników w podróż po dwunastu miesiącach strachu, nadziei, euforii i rozczarowania. Wnuczka przesiedleńców spod Lwowa i z Warszawy wkracza na ziemie przez chwilę niczyje, albo właśnie zagarnięte przez nową władzę, by przyjrzeć się z bliska losom ostatnich żyjących świadków tamtego czasu. Ludzi, którzy gonieni strachem próbowali się przedrzeć przez skuty lodem Zalew Wiślany, osadników, którzy w swoich nowych domach zastawali jeszcze ich poprzednich właścicieli, wychowanków otwockiego domu dziecka dla ocalonych z Holocaustu, szabrowników, dla których wyzwolone tereny stały się gigantycznym sklepem Ikei, ludzi, którzy o włos wyprzedzili własną śmierć. Książka przedstawia powojenne pomieszanie ról i losów, opowiada o ofiarach i katach sprzed 70 lat, pokazuje już nie wojnę i jeszcze nie pokój. - Dla nikogo, z kim rozmawiałam, 8 maja nie był końcem wojny. Oczywiście wszyscy bardzo się cieszyli. Pani Alicja Lwowicz z Sanoka mi powiedziała, że byłby kto głupi, gdyby się nie cieszył, że już nie czeka go przypadkowa śmierć na ulicy z rąk hitlerowca. I jeszcze nie było świadomości, że komuniści są straszni. Tyle że w Sanoku ludzie się cieszyli już w sierpniu 1944, bo wtedy Niemcy zostali wyparci; w Warszawie cieszyli się w styczniu 1945; w Gdańsku - w kwietniu. Ta radość z końca wojny szła razem z frontem – wspomina Magda Grzebałkowska. 6.05.2015 / fot. Jerzy Bartkowski / KFP

dodaj do koszyka wszystkie wyświetlone zdjęcia