Moc atrakcji serwowanych w tym roku na Festiwalu Temperatury im. Daniela Gabriela Fahrenheita sięgała kilkuset koni mechanicznych. Ciepło robiło się od 15 litrów benzyny spalanych na 100 km przez 5-litrowy silnika chevroleta camaro tudzież od 5 złotych, które trzeba wydać na „zatankowanie do pełna” pojazdu eBuggy zasilanego baterią litową-jonową. Największe skoki temperatury towarzyszyły śmiałkom koziołkującym na symulatorze dachowania spod znaku Świadomy Kierowca. Znaczenie prawidłowo zapiętych pasów bezpieczeństwa doceniliśmy także po przeżyciu zderzenia ze ścianą. - Pokazujemy, jak można w prosty sposób poprawić bezpieczeństwo i komfort jazdy. Każdy z nas marzy o tym, żeby bezpiecznie wrócić autem do domu. Pomagamy spełnić te marzenia – mówi Sylwester Pawłowski właściciel i prezes firmy Safety Logic, autor projektu edukacyjnego Świadomy Kierowca. Miasteczko festiwalowe na Targu Węglowym zaskakiwało ciekawostkami największych znawców motoryzacji, także tych, którzy w pięknie odrestaurowanym Volvo P1800 od pierwszej chwili widzieli samochód „Świętego”. Na wieść o tym, że prototypowy bolid zasilany ogniwem wodorowym na trasie największych światowych zawodów dla tego typu pojazdów prowadzi drobnej postury studentka, niemal wszyscy przecierali oczy ze zdumienia. Auto jest dziełem konstruktorów z Międzywydziałowego Koła Naukowego „Eco CarPG” działającego na Politechnice Gdańskiej. - Regulamin Shell Eco Marathonu stanowi grubą książkę. O kierowcach też jest tam mowa. Jeden z przepisów mówi, że osoba prowadząca taki pojazd nie może ważyć mniej niż 50 kilogramów. Z tego powodu niemal we wszystkich ekipach startują drobne dziewczęta. Im lżejszy kierowca, tym mniejsze spalanie paliwa, a to jest cel tej rywalizacji. My nie prowadzimy. Jesteśmy konstruktorami – mówi Robert Richter, którego domenę stanowi mechanika. Wtóruje mu Paweł Mackiewicz, specjalista ds. elektroniki. I pomyśleć, że taki mistrz Polski Paweł "Szołek" Stefanicki, gość specjalny festiwalu, przygodę ze sportem motorowym rozpoczynał za kierownicą najzwyklejszego w świecie „malucha”. W kobiece ręce trafiła również popularna przed laty „cytrynka”. Citroёn 2CV z 1986 r. stanowi własność Anny Gut, założycielki sopockiego Stowarzyszenia Classic Moto Story i sędzi sportu samochodowego. - To jest wersja ekskluzywna – Charleston. Ma już okrągłe lampy i wygodne fotele. We wcześniejszych modelach nie odnajdziemy aż tylu elementów pokrytych chromem – wyjaśnia nam pani Anna. Auto zyskało też znak szczególny przedstawiający zakonnicę pędzącą na rowerze. Obrazek nawiązuje do cyklu francusko-włoskich komedii o żandarmie z Saint-Tropez, w którego wcielał się Louis de Funès. Zakonnicę – a później także matkę przełożoną – szalejącą za kierownicą „cytryny” grała France Rumilly. - Mamy też stroje związane z „Żandarmem”. Ja się przebieram za zakonnicę – matkę przełożoną, a mąż - za Ludovica Cruchot. Stanowimy wizerunkowe dopełnienie naszej cytrynki. Dzisiaj wyjątkowo jesteśmy po cywilnemu. Powstrzymały nas ciemne chmury zapowiadające deszcz. Cytrynka jest z nami od 2002 roku. Obchodziliśmy wtedy 5. rocznicę ślubu. Mąż wybierał się z kilkudniową wizytą do Niemiec. Przed wyjazdem zadeklarował, że przewiezie mi stamtąd prezent na drewniane gody. Po kilku dniach dzwoni telefon: Marek czeka na dole i prosi, żebym zeszła. Pomyślałam, że trzeba mu pomóc w dźwiganiu bagaży. Przed domem stała cytrynka – wspomina Anna Gut. Jej ukochane autko otrzymało nowy dach. Lakierowane elementy karoserii wymagały jedynie odświeżenia. Zmieniło się poszycie foteli. 2CV-ka jest w ruchu od kwietnia do listopada. - Jeździmy nią na co dzień – do pracy, na wycieczki i regularnie na imprezy dla miłośników zabytkowych pojazdów. Od chwili, kiedy trafiła na swojego mechanika, nie kaprysi. Żeby poruszać się cytryną bez zakłóceń, trzeba dobrze poznać jej naturę. Przydaje się też znajomość kilku tricków. Warto np. mieć w aucie spray do kokpitu, i to wcale nie ze względu na estetykę wnętrza. Jeśli samochód po dłuższej przerwie w jeździe nie chce zapalić, to należy podnieść klapę i psiknąć z rozpylacza do otworu doprowadzającego powietrze do silnika. Opary alkoholu działają w takiej sytuacji zbawiennie – podpowiada pani Anna. Chevrolet camaro z 5 litowym, 290-konnym silnikiem pod maską (rocznik 1980) nie wyjeżdża z garażu tak często jak „cytryna”. Andrzej Klimek, właściciel owego „kompana”, może wybierać między kilkoma zabytkowymi pojazdami z różnych segmentów. Hierarchia kosztów paliwa też jest ważna. - Ile spala 2-drzwiowe coupé? - Mało. Około 15 litrów na 100 km. Lincoln z 1970 r. przy delikatnej jeździe wypija 22 litry benzyny. 420 koni ma swoje wymagania. Jutro wybieram się tym autem na pokaz do Kuźni Wodnej w Oliwie – zaprasza na prezentację Andrzej Klimek. 1.10.2016 / fot. Mateusz Ochocki / KFP

dodaj do koszyka wszystkie wyświetlone zdjęcia