5 października 1983 r. Norweski Komitet Noblowski ogłosił decyzję o przyznaniu Lechowi Wałęsie Pokojowej Nagrody Nobla. Nie było we współczesnej historii Polski równie wielkiego wydarzenia, o którym prasa miałaby do powiedzenia mniej niż mogła napisać w tamtych ważnych dla Polaków chwilach. Czasy propagandy i cenzury dyktowanej przez tzw. Biały Dom w Warszawie stworzyły na papierze najbardziej kuriozalnego Nobla na świecie. Nagroda Wałęsy – a w istocie tych wszystkich, którzy umieli marzyć o wolności - nadawał się jedynie na oficjalną depeszę PAP. Innych dopuszczalnych form nie było. Mogli więc znaleźć na drugiej kolumnie czytelnicy „Trybuny” kilka słów o tym, że Wałęsa dostał nagrodę na wniosek deputowanych do niemieckiego Bundestagu. „Życie Warszawy” i „Rzeczpospolita” wydrukowały to na pierwszej stronie. "Warto nadmienić, że norweskie jury przyznało w tym roku nagrodę w warunkach gwałtownego wzrostu napięcia międzynarodowego i narastającej agresji propagandowej przeciwko Polsce i innym krajom socjalistycznym" - podawały za Polską Agencją Prasową polskie gazety. Następnego dnia PAP miała już gotową depeszę poszerzoną - o Noblu i antypolskiej kampanii realizowanej przez administrację Reagana: „Zdawałoby się, iż w takiej sytuacji, w obliczu rosnących zagrożeń, pokojowa nagroda służyć będzie pokojowi, zmniejszaniu napięcia międzynarodowego. Tymczasem postanowiono inaczej. Użyto jej w innym celu. Uruchomiono ją jako instrument w antypolskiej, antysocjalistycznej grze". „Tygodnik Powszechny” mógł napisać o nagrodzie 16 października. Ocenzurowana notatka brzmiała następująco: "Lech Wałęsa (lat 40), elektromonter ze Stoczni Gdańskiej, został tegorocznym laureatem Pokojowej Nagrody Nobla (...) [(Ustawa z dn. 31 VII 81 r. o kontroli publikacji i widowisk, art. 2. p 1. (DzU nr 20, poz. 9, zm. 1983 DzU nr 44, poz. 204)]." Bodaj najkrótszą na świecie wiadomość o Noblu zamieścił „Tygodnik Powszechny” po tym, jak 10 grudnia nagrodę w Oslo odebrała Danuta Wałęsa, żona laureata („... bowiem Lech Wałęsa, jak sam oświadczył, bał się wyjechać za granicę” - pisała PAP). Redakcja nie miała zgody na opublikowanie własnej informacji, do czego odniosła się w rubryce „Obraz tygodnia” wymownie: "[_ _ _ _] [Ustawa z dn. 31 VII 81 r. o kontroli publikacji i widowisk, art. 2. p1. [DzU nr 20, poz. 9, zm. 1983 DzU nr 44, poz. 204]]". 05.10.2012

dodaj do koszyka wszystkie wyświetlone zdjęcia