Lato, morze i bagaż wakacyjnych wspomnień. Sprzed lat trzydziestu, czterdziestu... Co nas urzekało w nadmorskich klimatach PRL-u? Czego nie da się wyrzucić z pamięci o tamtych latach? Nasi rozmówcy rozpływają się na wspomnienie o cytrynadzie (zdaniem niektórych – cytronecie lub oranżadzie) serwowanej w woreczkach, do których wtykało się słomkę. Okazuje się, że napój ów – a właściwie jego opakowanie - przebija nawet słynne lody Bambino. - Lody, lody, na śmietanie. Kto poliże, temu... W tym miejscu rymowanka przybierała różne formy – wspomina Barbara z Wrocławia. - Fantazja udzielała się zarówno lodziarzom, którzy w białych kitelkach i z drewnianymi skrzynkami pełnymi lodów przemierzali piaszczyste plaże, jak i dzieciakom stadnie naśladującym pokrzykujących sprzedawców. Oj, barwne były te rymowanki, czasem pikantne – dodaje pani Basia. Jednym tchem do ikon sezonu letniego lat 70. nasza rozmówczyni zalicza ogórki małosolne prosto z wiadra, piłki plażowe z dermy i dyskoteki z przebojami Demisa Roussosa. - Panów wędrujących po plażach z wiaderkami pełnymi ogórków małosolnych też dobrze zapamiętałam – wtóruje Hania z Łodzi. - Pyszne były te ogórasy, orzeźwiające, lekko tylko liźnięte wodą z przyprawami. Pachniały jak nadmorskie powietrze – zachwala łodzianka. Na zmysły kilkuletniej wówczas dziewczynki działały deserowe galaretki ze śmietaną i gofry, a poza światem kulinarnym – wieczorki zapoznawcze i kioski z pamiątkami, w których roiło się od żagielków, kół sterowych i marynarzyków wykonanych z tworzyw imitujących bursztyn. - Osobliwością były też wycinane z czarnego kartonu profile pozujących osób. Panom artystom od wycinania na deptakach zwykle pozowały dzieci. Taki wycięty profil przyklejali na białą tekturkę wielkości pocztówki i spersonalizowana pamiątka znad morza mogła cieszyć oko – wspomina nasza rozmówczyni. Tak było m.in. w Trójmieście. Z pobytu w Świnoujściu w drugiej połowie lat 70. warszawianie Dorota i Jacek najcieplej wspominają wspólnotowość wczasową, najbardziej zaś wieczorki i dancingi. Pamiętają napoje w woreczkach i prażynki, a także pana z małpką na ramieniu i w towarzystwie konika przypominającego osiołka (lub odwrotnie). - Cały ten tercet egzotyczny działał podobnie jak biały miś na Krupówkach – liczyli się klienci stający do wspólnego zdjęcia. Nic jednak nie mogło przebić wycieczki wodolotem do sklepu w NRD. Wracało się stamtąd z wymarzoną gofrownicą i innymi sprzętami gospodarstwa domowego – opowiada pan Jacek. Innej natury wspomnienia z wczasów nad morzem towarzyszą Krzysztofowi z Warszawy. - Tamte lata spędzane nad Bałtykiem kojarzą mi się z zimnem, deszczem i anginą. Szczęścia do pogody to my nie mieliśmy. Nie zapomnę naszego wyjazdu do Ustki. To było w stanie wojennym, z żoną i dzieckiem mieszkaliśmy w ośrodku na ulicy Wczasowej. Lało prawie codziennie, a z drewnianych domków campingowych dla krasnoludków wyłaziły pleśń, wszechobecna wilgoć i stęchlizna. Do tego nasz kilkuletni syn złapał anginę. Jak się później okazało, choroba roznosiła się przez kuchnię. Pod koniec turnusu chorował prawie cały ośrodek – wspomina mieszkaniec Warszawy. Od zaplecza socjalno-bytowego wiele w tamtych czasach zależało. - Poniekąd kuchnia kierowała ruchem nad morzem. W porach obiadu i kolacji, na plażach w sąsiedztwie ośrodków wczasowych robiło się luźniej. A jak człek miał lenia, albo zwyczajnie nie zdążył na posiłek, to jadł następnego dnia rano – śmieje się Wiesław ze Słupska. 21.06.2013

dodaj do koszyka wszystkie wyświetlone zdjęcia