Zabytkowy Dworzec Morski w Gdyni ma 80 lat. 8 grudnia 1933 r. gmach przy Nabrzeżu Francuskim poświęcił biskup chełmiński Stanisław Wojciech Okoniewski. W uroczystości otwarcia portowego budynku uczestniczyli przedstawiciele prezydenta i rządu RP, m.in. ministrowie Ferdynand Zarzycki, Józef Beck, Emil Kaliński, Bronisław Nakoniecznikow-Klukowski, Władysław Marian Zawadzki i Kazimierz Papée, Komisarz Generalny RP w Wolnym Mieście Gdańsku. Dla władz państwa polskiego gdyńska inwestycja miała strategiczne znaczenie. Jawiła się jako nasza brama na świat. Budowa Dworca Morskiego, zaprojektowanego przez katowicki oddział berlińskiej spółki Dyckerhoff & Widmann, zajęła zaledwie rok. Jak na owe czasy, tempo wznoszenia budowli było wręcz niewiarygodne. Prace budowlane wykonała firma Skąpski, Wolski, Wiśniewski. Efektem była modernistyczna bryła, zwieńczona ostrosłupowym świetlikiem. Fasadę budynku zdobiły dwie płaskorzeźby orłów polskich. Gmach o powierzchni 2,5 tys. m kw. wyposażony został we wszelkie urządzenia niezbędne do przyjmowania i odprawy pasażerów, poczty i bagaży oraz prowadzenia obsługi celnej i paszportowej. Reprezentacyjna niegdyś budowla stanowił serce stworzonego w latach 30. na obszarze gdyńskiego portu systemu obsługi ruchu emigracyjnego. To stąd za morze wyruszały tysiące naszych rodaków. Na ul. Polskiej 1 zbiegały się polskie szlaki emigracyjne. Dworzec stanowił bazę pasażerskiej floty transatlantyckiej Gdynia-Ameryka Linie Żeglugowe S.A. obsługującej linie nowojorską i południowoamerykańską. W sąsiedztwie gmachu cumowały początkowo stare parowce „Polonia”, „Kościuszko” i „Pułaski”, zastąpione później przez dwie pary nowoczesnych statków pasażerskich „Piłsudski” i „Batory” oraz „Sobieski” i „Chrobry”. Zaplecze budynku stanowiły bocznica kolejowa przeznaczona dla ruchu emigranckiego i magazyny tranzytowe. Podczas II wojny światowej Dworzec Morski ucierpiał w wyniku alianckiego nalotu na ówczesną bazę Krigsmarine Gotenhafen. Bomby zniszczyły jedno ze skrzydeł budynku. W latach powojennych nadal był tu punkt obsługi pasażerów. Epoka polskiej linii żeglugowej zakończyła się w 1988 r., po wycofaniu ze służby transatlantyku „Stefan Batory”. Zabytkowy budynek w niedalekiej przyszłości stanie się siedzibą Muzeum Emigracji. Będzie jedną z zaledwie kilku placówek na świecie zachowujących pamięć o milionach ludzi, którzy w poszukiwaniu lepszego życia i nowej tożsamości przemierzali tysiące kilometrów. 08.12.2013 / fot. KFP

dodaj do koszyka wszystkie wyświetlone zdjęcia