Album „Cisza / Silence” zawiera fotografie prezentowane na wystawie czasowej o tym samym tytule zorganizowanej w 2022 roku przez Muzeum Gdańska we współpracy ze środowiskiem pomorskich fotoreporterów. W publikacji znajdują się zdjęcia dokumentujące czas żałoby w Gdańsku po śmierci prezydenta Pawła Adamowicza. Promocja albumu wydanego przez Muzeum Gdańska połączona ze wspomnieniami o tragicznie zmarłym prezydencie Gdańska odbyła się w sobotni wieczór w Dworze Artusa. Spotkanie z udziałem bliskich, przyjaciół i współpracowników Pawła Adamowicza oraz współtwórców „Ciszy” miało charakter otwarty. O oprawę muzyczną wydarzenia zadbał kwartet w składzie: Jagoda Wojciechowska – śpiew, Adam Wendt – saksofon, Piotr Lemańczyk – kontrabas oraz Cezary Paciorek – fortepian Wiszniewskiego / akordeon. Muzycy wykonali m.in. utwory „The Sound of Silence” oraz „Dziwny jest ten świat”.
Piotr Grzelak: To nie jest taka zwykła cisza – to jest cisza wypełniona wspólnymi wartościami. To jest cisza, w której jesteśmy razem. To jest cisza, która jest wspólnotą (…) Myślę, że nie ma bardziej symbolicznego zdjęcia w tym albumie, i bardziej symbolicznego wspomnienia, niż kolejka ludzi do Europejskiego Centrum Solidarności, którzy w ciszy, ale właśnie również w poczuciu wspólnoty oczekiwali, żeby pożegnać się z prezydentem Pawłem Adamowiczem (…) Elementem wspólnoty są wartości – wartości oparte na prawdzie. Powinniśmy pamiętać, co prezydenta zabiło. Prezydenta zabiła nienawiść, zabiła go duża machina nienawiści, która było tworzona przez wiele wiele miesięcy.
Piotr Adamowicz: Mamy tutaj przejmującą symbolikę i za to chciałem wam bardzo serdecznie podziękować. Nie wiem, komu należałoby najpierw dziękować – czy koleżeństwu fotoreporterom i fotografom, czy jednak Muzeum Gdańska i panu dyrektorowi Osowskiemu – za wytrwałość. Dlatego nie wymieniam, komu najpierw dziękuję (…) Nie wiem, czy to jest przypadek, czy to nie jest przypadek… zdjęcie pana Piotra Połoczańskiego… Podpis: „Kondukt żałobny przechodzi ulicami miasta. Z balkonu kamienicy przy Podwalu Staromiejskim gdański fotoreporter Maciej Kosycarz fotografuje orszak pogrzebowy”. Maćka nie ma z nami… Dziękuję za to zdjęcie, Dziękuję za album, dziękuję za nasze spotkanie.
Magdalena Adamowicz: Drodzy fotoreporterki i fotoreporterzy, są takie wasze zdjęcia, które naprawdę są z nami na co dzień, tak po prostu – mamy je wydrukowane, mamy w ramkach, czasem w różnych miejscach taśmą przyklejone, odklejane i znowu przyklejane. One z nami są, dzięki temu Paweł na nas patrzy. To są głównie takie zdjęcia, na których Paweł się uśmiecha… bo on bardzo lubił się uśmiechać.
Profesor Cezary Obracht-Prondzyński: Dla mnie najbardziej przejmującym zdjęciem jest zdjęcie zrobione od tyłu: pomnik Świętopełka Wielkiego górujący na tłumem ludzi, nie widać ich twarzy, wszyscy zwróceni w stronę bazyliki, a najważniejszy gdański książę przysłaniając dłonią promienie słoneczne, patrzy, co się dzieje na uroczystościach związanych z prezydentem Pawłem. Wszystkim fotografom należą się podziękowania za obecność, za czujność, za skupienie i przygotowanie, za ogromne zaangażowanie, za zrozumienie powagi tej chwili i jej bezprecedensowego charakteru. Album ma tytuł „Cisza”, ale te zdjęcia krzyczą, jest w nich ból, rozpacz, niedowierzanie, poczucie niesprawiedliwości, zranienia. Te zdjęcia są też przestrogą. Powinniśmy stawiać sobie pytanie o rolę przemocy w społeczeństwie. Państwo, które powinno zapewnić nam bezpieczeństwo, chroniąc przed przemocą, często mówi: jeśli chcecie bezpieczeństwa, musicie zrezygnować z kawałka swojej wolności. Ale to jest alternatywa bardzo fałszywa, bo bez wolności nie ma bezpieczeństwa, a bez poczucia bezpieczeństwa, także w stosunku do państwa, nie może być wolności. Przemoc jest bowiem nie tylko odebraniem poczucia bezpieczeństwa, ale radykalnym zaprzeczeniem wolności. A władza się tym radykalizmem żywi, karmi go, przeciwko niemu nie występuje. Tymczasem przemoc szokuje, i to widać też na tych zdjęciach, bo ludzie są tu nie tylko smutni, ale są też przerażeni, zdezorientowani (…) Przemoc wymaga też figury wroga. I Pawła w tej roli – w tej figurze wroga – władza obsadziła. Skutki znamy (...) I ciągle to widzimy, bo cały czas kreowane są kolejne figury wroga – indywidualne bądź zbiorowe. W takiej figurze wroga występuje również Gdańsk – gdańszczanki i gdańszczanie… 14.01.2023 / fot. Anna Rezulak / KFP

dodaj do koszyka wszystkie wyświetlone zdjęcia