Cała Polska śpiewała wtedy „Orkiestry Dęte” i „Jadą wozy kolorowe”. Łowcy autografów najchętniej oblegali Conchitę Bautistę, która rok wcześniej zgarnęła w Sopocie nagrody od jurorów i publiczności. Powróciła jako jurorka. Najpopularniejsze duety tworzyli Halina Kunicka (śpiew) i Lucjan Kydryński (zapowiedzi) oraz Czesław Niemen i Farida, (mówiło się wtedy o ich romansie, podobno najpierw ukryli się oni w mieszkaniu jednego z zaprzyjaźnionych sopockich muzyków, a później uciekli na Kaszuby) w festiwalowej modzie królowały sukienki z jugosłowiańskiego zamszu od „Telimeny”, a Grand Hotel przez kilka dni stanowił twierdzę dostępną tylko dla gości z identyfikatorami w kolorach od żółtego do czarnego. W fotograficznym wspomnieniu wracamy do X Międzynarodowego Festiwalu Piosenki Sopot 1970.
Czterodniowe święto piosenki nie obyło się bez skandalu. W kuluarach mówiło się nawet o sabotażu. Chodziło o nagłośnienie Opery Leśnej. Tym odcinkiem zajmowała się Dyrekcja Okręgowa Poczty i Telekomunikacji. Winę za awarię aparatury – i to akurat wtedy, kiedy jechały wozy kolorowe bosonogiej Maryli Rodowicz – organizatorzy festiwalu skłonni byli przypisywać Centrali Eksportowo-Importowej Elektrim, która ich zamówienie na zakup sprzętu w drugim obszarze płatniczym potraktowała jako sprawę drugorzędną, nie zważając na termin Sopotu '70. Wśród kozłów ofiarnych znalazł się również muzyk. Pobieżne śledztwo przeprowadzone przez ludzi prezesa Komitetu do Spraw Radia i Telewizji wykazało, że powodem sprzężenia zakłócającego występ była gitara basowa akompaniatora piosenkarki. Dlaczego wada umknęła technikom w czasie przymiarek do zmagań konkursowych, opinia publiczna się nie dowiedziała. Karel Gott wiedział co robi, przyjeżdżając do Sopotu z własną aparaturą nagłaśniającą. Podobnie uczynił jego rodak Pavel Novák. Przedstawiciel praskiego „Supraphonu” miał u nas nawet swój wóz transmisyjny. Camperem nie przyjechał, mimo że sprawa zakwaterowania w Sopocie setek gości dostarczała organizatorom festiwalu więcej nieprzespanych nocy niż dobrze znane z poprzedniego roku problemy z aparaturą nagłaśniającą. Zapotrzebowanie na festiwalowe gadżety też przerastało podaż, głównie za sprawą niskich przydziałów polietylenu. Królestwem plastikowych pamiątek rządziły jak mogły Sopockie Zakłady Przemysłu Terenowego Sopotplast. Znawcy festiwalowej kuchni wyżej od krajowych wyrobów z polietylenu oceniali folder rodem z Hiszpanii prezentujący życie prywatne i artystyczne Manolo Escobara, zdobywcy Grand Prix Sopotu. Furorę robiła polskojęzyczna część wydawnictwa: „Jasne, że Manolo Escobar bynajmniej nie jest żadne artysta z jednodniowy powodzenie, lecz artysta, który wyruszając od tradycyjna piosenka hiszpańska, wiedział jak odnowić się po kursie czasu i zostać niezmiennie w uprzywilejowany miejsce, które pozwoli że on zostaje na ten chwile najwięcej sprzedawca płyty w Hiszpanii i artysta, który najwięcej występuje na cały rok”. 2.03.2017 / fot. Zbigniew Kosycarz / KFP

dodaj do koszyka wszystkie wyświetlone zdjęcia