W Gdyni rozpoczęło się wielkie święto naszego kina. Wydarzeniem wieczornej gali inaugurującej 44. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych był pokaz najnowszego filmu Agnieszki Holland pt. „Obywatel Jones” opowiadającego o brytyjskim dziennikarzu, który ujawnił światu prawdę o jednej z najpotworniejszych zbrodni komunizmu – sztucznie wywołanym i skrzętnie ukrywanym przez Stalina wielkim głodzie na Ukrainie (1932-33). Hołodomor oznaczał śmierć ponad 3 milionów ludzi. – Ten film pokazuje, do czego może doprowadzić tchórzostwo rządzących i odwaga dziennikarzy. Czy dziennikarz ma obowiązek być odważnym? Odważni powinni być nie tylko dziennikarze, ale i filmowcy (...) Za mało mówimy o ofiarach komunizmu i innych totalitaryzmów (…) Chcę, abyśmy oglądając ten film, zadali sobie aktualne pytania: czym są media, dziennikarstwo, a czym fake newsy – mówiła reżyserka „Obywatela Jonesa” podczas gali w Teatrze Muzycznym. Festiwalem miasto żyło jednak już od rana. I tak będzie przez pięć kolejnych dni. Na pokazy filmowe i spotkania z twórcami zapraszają Gdyńskie Centrum Filmowe, kino Helios w CH Riviera, Teatr Miejski, Konsulat Kultury oraz Muzeum Marynarki Wojennej.
Trzy spośród 19 filmów ubiegających się o nagrody w konkursie głównym miały dziś swoje pokazy prasowe w sali kinowej Warszawa GCF. Oglądaliśmy kolejno „Kuriera” w reżyserii Władysława Pasikowskiego – historię inspirowaną prawdziwymi wydarzeniami z przedednia wybuchu powstania warszawskiego, opowiadającą o jednej z najtrudniejszych misji Jana Nowaka-Jeziorańskiego, „Słodki koniec dnia” Jacka Borcucha – niezwykle aktualny obraz lęku przed nieznanym i odważny głos w sprawie kryzysu uchodźczego (z Krystyną Jandą w roli głównej) oraz premierowe „Wszystko dla mojej matki” Małgorzaty Imielskiej – przejmującą opowieść o dorastaniu, osamotnieniu i walce nastolatki w realiach zakładu poprawczego. Dwa pierwsze, znane już szerszej publiczności, intrygowały nieco mniej aniżeli ten trzeci, stanowiący debiut fabularny wybitnej dokumentalistki. – Dokument jest genialny, ale jednocześnie, kiedy robimy filmy trudne, dotykające intymności drugiego człowieka, dokument zmusza nas do pamiętania o pewnej odpowiedzialności za losy bohatera. O tym, co się z nim stanie później, kiedy skończymy film, kiedy będziemy go pokazywać. Dotarło do mnie, że dokument jednak w pewien sposób nie pozwala mi powiedzieć wszystkiego. Dlatego właśnie, żeby nie skrzywdzić, bo dotarłabym może zbyt głęboko, zbyt mocno. Nie wyobrażam sobie zrobienia takiej historii za pomocą środków dokumentalnych. Naznaczyłabym tę dziewczynę już do końca jej życia. Stąd pomysł na pierwszy film fabularny – wyjaśniała reżyserka na konferencji prasowej towarzyszącej projekcji w sali Warszawa. 16.09.2019 / fot. Anna Rezulak / KFP, Anna Bobrowska / KFP, Krzysztof Mystkowski / KFP, Konrad Kosycarz / KFP, Maciej Kosycarz / KFP, Mateusz Ochocki / KFP

dodaj do koszyka wszystkie wyświetlone zdjęcia