- Ludzie! 25 maja Anno Domini 1457 do naszego miasta, Gdańska, przybył król Polski, wielki książę litewski Kazimierz Jagiellończyk. Vivat król! Vivat Gdańsk! Vivat Rzeczpospolita! - niosło się w sobotnie południe wołanie herolda na Drodze Królewskiej. Władca przemierzał konno ul. Długą i Długi Targ, by ogłosić wiwatującym tłumom nadanie Gdańskowi wielkiego przywileju oraz tytuł Miasta Królewskiego w podziękowaniu za dzielną postawę mieszkańców w wojnie trzynastoletniej. - Przywileje te zadziwiły całą Polskę. Nie zdarzyło się wcześniej, aby król zdecydował się ofiarować któremuś z miast tak wielkie nadania. Można przyklęknąć przed przechodzącym władcą – instruował uczestników Święta Miasta mistrz ceremonii Michał Juszczakiewicz, kiedy Jego Wysokość zbliżał się do przedproży Dworu Artusa, by zasiąść na tronie. Jak przed wiekami, cała rada i wszyscy gdańszczanie złożyli przysięgę hołdowniczą, wręczając królowi Polski chorągiew. Na znak przyjęcia hołdu władca złamał drzewce i odrzucił za siebie. - My, król i rada królewska, zwróciliśmy łaskawe oczy na miasto Gdańsk i jego mieszkańców, aby z całej duszy i z całego serca podziękować za wierność, oddanie i ofiarność. Wam mieszkańcy Gdańska po wsze czasy wielkie przywileje nadajmy – oświadczył jego wysokość. Z tą chwilą gdański herb składający się z dwóch krzyży zyskał złotą koronę, a dzięki przywilejom królewskim miasto mogło wkroczyć na drogę bogactwa i rozwoju.
Na to niezwykłe wydarzenie do Gdańska zjechało rycerstwo ze Sztumu, Elbląga, Lęborka i Gniewa. Jeńcy krzyżaccy też przy tym byli. Obozowisko zbrojnych, do których przyłączyli się rzemieślnicy i kupcy, stanęło na placu Kobzdeja, pod murami Głównego Miasta. - Jesteśmy z właściwej epoki, czyli z drugiej połowy XV wieku. Odtwarzamy tę wojnę, która sprawiła, że Gdańsk po ponad 150 latach powrócił do Polski, pod panowanie króla Kazimierza Jagiellończyka. Właśnie się szykujemy. Przymierzamy pancerze – mówi Marcin Ramczyk, prezes Stowarzyszenia Lęborskie Bractwo Historyczne. Przed wiekami na wojaczkę rycerza jego królewskiej mości pracować musiało przez rok po kilka wsi. A dzisiaj? - Tylko kompletna zbroja - od butów, sabatonów, ochraniaczy łydek, ud i tułowia, aż po rękawice pancerne i hełm – stanowi równowartość 3- lub 4-letniego samochodu średniej klasy. W Polsce pracuje i żyje dostatnio kilku całkiem zdolnych płatnerzy. Zbroje zamawia się m.in. w Warszawie i Lublinie, hełmy - pod Pelplinem. Buty robimy sami. Powstają tzw. metodą wywracaną – tak jak w czasach średniowiecznych - to znaczy szyje się je na lewej stronie, a na koniec wywraca tą właściwą na wierzch. Igły te trzewiki nie znają. Otwory w skórze robi się szydłem, a całość zszywana jest włosem dzika, w który zaplatana jest przędza lniana – wyjaśnia rycerz z Lęborka. (d.ł.) 28.05.2016 / fot. Mateusz Ochocki / KFP

dodaj do koszyka wszystkie wyświetlone zdjęcia