Album „Fot. Kosycarz. Niezwykłe zwykłe zdjęcia” wydany w 2006 roku miał być pierwszym i ostatnim tak zatytułowanym dziełem ukazującym dorobek znanych trójmiejskich fotoreporterów – ojca i syna. Wyszła seria, której najnowsza, osiemnasta część, stanowiąca swoisty przewodnik historyczny po najwyżej położonych dzielnicach Gdańska, od sobotniego południa świętuje swoją premierę w Gdańskim Centrum Handlowym Manhattan. Jutro ciąg dalszy w Galerii Sztuk Różnych Kosycarz&MBeneda przy ul. Ogarnej 101. Zapraszamy w godz. 12-17.
Ponad 300 fotografii prezentowanych w albumie „Niezwykłe zwykłe zdjęcia Suchanina, Brętowa i Piecek-Migowa” przygotowanym przez zespół KFP pod kierunkiem Hani Kosycarz powstało na przestrzeni ostatnich 60 lat. – Najstarsza z nich została zrobiona w roku 1962. Wcześniejszych nie ma, bo na terenach, o których opowiada album, były tylko pola, krzewy i drzewa. Niewiele się tam działo. Najwięcej zdjęć jest z lat 70. i 80. – ostatnie zdjęcie Zbigniewa Kosycarza zostało zrobione w 1990 roku. Zdjęcia Maćka zaczynają się w 1992 roku. W albumie jest także kilka zdjęć mojego syna Konrada i dwie fotografie autorstwa mojej córki Kingi. Kinga od wielu lat już nie mieszka w Gdańsku, ale od dzieciństwa nie rozstaje się z aparatem – mówi Hania Kosycarz.
– Muszę do tego wprowadzić malutką korektę. To nie jest tak, że dawniej nie było tam nic. Przez wiele lat z mojego balkonu patrzyłam na opuszczony, murowany budyneczek, który na tzw. wysepce, czyli przy ul. Piecewskiej, długo stał. Jak się dowiedziałam, była tam świniarnia. A kiedy się szło w kierunku ul. Myśliwskiej, to po obu stronach były sady. Dzisiaj w tym miejscu wznoszą się budynki. Być może nie wszyscy się ze mną zgodzą, ale jedno chcę powiedzieć: Morena jest fantastycznym miejscem do mieszkania. Jesteśmy wysoko, nie mamy smogu, mamy wprawdzie więcej wiatru niż tu, we Wrzeszczu, ale za to powietrze jest czyste – mówi Anna Sobecka, wieloletnia dziennikarka i publicystka Radia Gdańsk, mieszkanka Moreny, bohaterka albumowego zdjęcia zrobionego przez Maćka Kosycarza w tłusty czwartek 2016 roku przed cukiernią Wega. – Pamiętam okoliczności, w jakich powstało to zdjęcie. Podczas przedpołudniowych zakupów spotkałam Maćka przed wejściem do cukierni. „Zatrzymaj się na chwilę – zdjęcie ci zrobię” – usłyszałam. Maćka znałam wiele wiele lat, podobnie jak jego tatę Zbyszka. Kiedy zaproponował, że sfotografuje mnie z moim pieskiem pod Wegą, którą bardzo lubię, jak wielu mieszkańców Moreny zapewne, oczywiście zgodziłam się na zdjęcie, a nawet dwa. Nie przypuszczałam tylko, że to zdjęcie znajdzie się w albumie – wspomina dziennikarka.
Piecki-Migowo jak doskonałe miejsce nie tylko do mieszkania, ale także do pracy, rekomenduje nam Krystyna Chwin, pisarka, redaktorka i wydawca, żona literaturoznawcy i powieściopisarza Stefana Chwina. Autor „Hanemanna” jest bohaterem albumowego zdjęcia zrobionego przez Maćka Kosycarza przed blokiem przy ul. Amundsena. – Mieszkamy na 10. piętrze. Tam mamy naszą pracownię. Świętnie się tam pracuje. Wspaniałe widoki. O miejsce naszego zamieszkania pytał mojego męża przed laty Günter Grass. Kiedy usłyszał, że mieszkamy na Morenie, nie wiedział, gdzie to jest. „No Piecki” – wyjaśnił mąż. „Aa, Piecki – Morena. Za moich czasów jeździło się tam wypoczywać, a nie mieszkać” – spuentował Grass (…) Na Morenie mieszka się naprawdę świetnie. Kiedy była prowadzona linia tramwajowa, bardzo mocno się buntowałam. Mówiłam: a kto tu tramwajem będzie jeździł?! Przecież mamy autobusy. A teraz… Nie możemy się obyć bez tego tramwaju – wyznaje Krystyna Chwin.
Podróżujemy z Kosycarzami w czasie i wspominamy, jak zmieniały się gdańskie osiedla i jak wyglądało nasze życie codzienne. Podążamy trasami komunikacji miejskiej mierzącej się z wyzwaniami morenowych wzgórz, jesteśmy również świadkami kilkudziesięcioletniej historii powrotu pociągów na przedwojenną linię kolejową z Wrzeszcza do Starej Piły ‒ przez Niedźwiednik i Brętowo. O pierwszych planach odbudowy drogi żelaznej na Kaszuby przypomina nam zdjęcie otwierające album autorstwa Zbigniewa Kosycarza: u podnóży częściowo zniszczonego w ostatnich dniach wojny, ceglanego wiaduktu kolejowego nad ul. Dolne Migowo naukowcy Politechniki Gdańskiej rozmawiają z dziennikarzem „Głosu” o potrzebie reaktywacji połączenia kolejowego z Kokoszkami i Kiełpinkiem (czytaj Gdańskim Kombinatem Budowy Domów), a także powstającym lotniskiem w Rębiechowie. Wtedy, na początku lat 70. XX wieku, wyobraźnia i odwaga włodarzy regionu nie sięgały tak daleko ‒ budowa Pomorskiej Kolei Metropolitalnej z przystankami Niedźwiednik i Brętowo musiała poczekać do następnego stulecia.
Powstała PKM-ka, pojechał pierwszy tramwaj z Siedlec na Morenę i do przystanku kolejowego „Niedźwiednik”, a potem ruszyła budowa ul. Nowej Bulońskiej Północnej z dwutorową linią tramwajową, która miała ułatwić komunikację pomiędzy południowymi dzielnicami Gdańska a Pieckami-Migowem, Wrzeszczem i Śródmieściem. Z największym wówczas placem budowy w mieście wiąże się historia zdjęcia, na którym oglądamy wiceprezydent miasta Aleksandrę Dulkiewicz, która towarzysząc prezydentowi Pawłowi Adamowiczowi, rozmawia z reporterami gdańskich mediów. – To było moje ostatnie służbowe spotkanie w terenie z panem prezydentem Pawłem Adamowiczem. 7 grudnia 2018 roku. Odwiedziliśmy budowę ul. Nowej Bulońskiej. Dziś chyba nikt nie wie, co to jest Nowa Bulońska, bo od 2020 roku aleja łącząca Piecki-Migowo z Jasieniem nosi imię Pawła Adamowicza (...) Ta budowa bardzo zmieniła nasze miasto – przez lata nikt nawet nie myślał o takim połączeniu. Jasienie nie było – tak naprawdę to była wieś – wspomina prezydent Dulkiewicz. Więcej wspomnień jutro w Galerii Sztuk Różnych Kosycarz&MBeneda przy ul. Ogarnej 101. Czekamy od godz. 12. 3.12.2022 / fot. Anna Rezulak / KFP

dodaj do koszyka wszystkie wyświetlone zdjęcia