Tereny inwestycyjne po dawnej cukrowni w Pruszczu Gdańskiej odsłoniły tajemnice skrywane od ponad 2 tysięcy lat. Od trzech sezonów badania archeologiczne na rozległej działce zakupionej przez NDI Development prowadzą specjaliści z Muzeum Archeologicznego w Gdańsku. Naukowcy odkryli tutaj przedmioty z młodszego okresu przedrzymskiego wiązanego z ludnością tzw. kultury oksywskiej oraz z okresu wpływów rzymskich, kiedy na Pomorzu dominowała kultura wielbarska, tradycyjnie wiązana z przybyłymi z północy Gotami. Sukcesem było także samo dotarcie po ośmiu dekadach do stanowiska archeologiczne nr 4 odkrytego w latach 30. XX wieku przez badaczy niemieckich. Z wynikami prac archeologicznych można było zapoznać się dzisiaj w Domu Wiedemanna podczas spotkania z udziałem przedstawicieli świta samorządu, nauki i biznesu.
– Przez 80 lat funkcjonowała jedynie informacja o przybliżonej lokalizacji stanowiska nr 4 na terenie cukrowni. Przygodę badawczą z tym miejscem rozpoczęliśmy w 2022 roku. Założyliśmy pięć wykopów sondażowych na bardzo rozległym obszarze, i traf chciał, że odnieśliśmy sukces. Stanowisko nr 4 zostało przez nas zlokalizowane – wyjaśnia Krzysztof Dyrda, specjalista ds. badań archeologicznych. Badania na terenie cukrowni jeszcze trwają, ale już dzisiaj można mówić o bardzo bogatych odkryciach. Jeśli idzie o chronologię, sięgają one od II wieku przed naszą erą do III wieku naszej ery. Stan zachowania obiektów jest w większości bardzo dobry. – W urnach z okresu kultura oksywskiej zachowały się przedmiot żelazne: miecze jednosieczne, umba tarcz, groty włóczni, zapinki. Jeśli idzie o kulturę wielbarską, to wiąże się ona z okresem rozwiniętego handlu i rzemiosła, a charakterystyczne dla nie niej wyroby odznaczają się precyzją wykonania i zastosowaniem nowych technologii związanych z dekoratorstwem. Oczywiście pojawiają się metale szlachetne – złoto i srebro, a także stopy miedzi. Chciałbym zwrócić uwagę na dwa przedmioty: kociołek skośnie prążkowany – to jest bardzo rzadki przedmiot, oraz pochodzące z Nadrenii z II wieku naszej ery naczynie terra-sigillata. Ceramika ma charakterystyczną czerwoną polewę, a jej gładkość i połyskliwość wynika ze sposobu wypału i uprzedniego pokrywania specjalną substancją. Mamy również bardzo dużo innych naczyń ceramicznych, grzebieni rogowych, igieł, zapinek, zawieszek gruszkowatych – wylicza Krzysztof Dyrda.
Jak poinformowała dyrektor Muzeum Archeologicznego Ewa Trawicka, w przyszłości eksponaty będą prezentowane na gablotach Muzeum Archeologicznego w Gdańsku i w pruszczańskiej Faktorii. – Wcześniej stworzymy wystawę – to będzie wystawa o randze międzynarodowej – i puścimy ją w Polskę. Za jakieś trzy lata wróci do nas (...) Bardzo się cieszymy, że jesteśmy częścią tej inwestycji. Ja też jestem mieszkanką gminy Pruszcz. Mamy pełne wsparcie, pełne zrozumienie. Inwestor rozumie to, że takie badania nie mogą być prowadzone super szybko. Żeby pozyskać takie eksponaty, takie artefakty, to jednak wymaga czasu, i wymaga umiejętności. Chciałabym bardzo podziękować wszystkim osobom zaangażowanym z ramienia naszego muzeum w te prace, przede wszystkim pani kierownik badań Ewie Adamskiej, która, niestety, nie mogła dzisiaj z nami tutaj być – dodaje dyrektor Trawicka. 5.09.2025 / fot. Daniel Słoboda / KFP

dodaj do koszyka wszystkie wyświetlone zdjęcia