Sopockim malarzem października jest jesień. Klimaty nadmorskiego kurortu wychodzące spod jej pędzla nie ustępują pejzażom bieszczadzkich połonin. Choć przestrzeni ma tutaj mniej niż w górach, w niczym nie ogranicza to kolorysty. Największe pole do popisu daje bowiem bogactwo sopockich drzew. - Obficie występującymi w naszym krajobrazie gatunkami są dąb szypułkowy i buk zwyczajny. Liście dębu przebarwiają się monotonnie – z zieleni przechodzą w bladą żółć, a następnie brązowieją. Buk na tym tle świeci złocistymi barwami. Mistrzami przebarwień są klony, które znajdują w Sopocie, specyficzny, przyjazny mikroklimat. Ich liście imponują całą paletą barw – od żółtej, poprzez czerwoną, aż po bordową. Mają też najbardziej jaskrawe przebarwienie. Żal tylko, że klony najszybciej gubią liście – opisuje dzieła sopockiej jesieni Magdalena Leszczyńska-Czeczatka, konserwator przyrody w Urzędzie Miasta. Sopockie sumaki octowce, niskie drzewka rosnące m.in. w Parku Północnym, rozpoznamy o tej porze roku po charakterystycznych czerwonych pióropuszach. Z intensywnej zieleni listki robinii akacjowej przechodzą w blaodożółty kolor. - I duch odlatuje – puentuje malowaną alegorię przemijania przyrodnik. Jarzęby zwyczajny i mączny toną w bordowo-brązowych barwach, których uzupełnieniem są pomarańczowe i czerwone owoce, utrzymujące się na gałęziach aż do zimy. W Sopocie rosną też drzewa, które nie chcą zrzucać listowia. - Należą do nich graby, buki i dęby. Ich suche, brązowe liście potrafią utrzymywać się na gałęziach aż do wiosny, kiedy drzewo zaczyna wypuszczać pąki – wyjaśnia Magdalena Leszczyńska-Czeczatka. 15.10.2013 / fot. Krzysztof Mystkowski / KFP

dodaj do koszyka wszystkie wyświetlone zdjęcia