– Powiew wysublimowanego piękna, życie wewnętrzne, sensualizm, wiosna, wyczekiwanie, nasłuchiwanie. Jedna z figur przeżywa katharsis, jest wewnątrz procesu, może jak Orfeusz, który zrozumiał, co się wydarzyło. Sensualny, muskający spokój, przenikają siły transgresji, zapowiedzi zmian, albo niszczący w skutkach ich brak. Jest tu posmak archaicznych teatrów greckich, aura wtajemniczenia, konstrukcja monodramu – wprowadza odbiorców w świat sztuki Alfreda Wiśniewskiego kurator Dorota Grubba-Thiede. Wystawę prac cenionego artysty rzeźbiarza przez wiele lat związanego z Trójmiastem – współautora rekonstrukcji zabytkowych gdańskich rzeźb – można podziwiać od czwartku w Państwowej Galerii Sztuki na sopockim Placu Zdrojowym. W tym roku minęła setna urodzin artysty. Profesor Wiśniewski zmarł 18 stycznia 2011 r.
Gros prac prezentowanych w Sopocie pochodzi ze zbiorów córki i wnuczki rzeźbiarza oraz z prywatnych kolekcji. Zobaczymy tu również dzieła należące do Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku, Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku i Królikarni – Muzeum Rzeźby im. Xawerego Dunikowskiego w Warszawie. – Artysta pozostawił nieprzebraną ilość form przestrzennych. Ich kontynuacją są rysunkowe notatki pozostające autonomicznymi dziełami sztuki. Był w procesie twórczym zanurzony jak w oceanie. Iskra myśli translatorskiej, która bodźce zewnętrzne, współczesne pozwalała mu precyzyjnie wyrażać w przestrzennych obiektach, towarzyszyła artyście nieprzerwanie jak muzyka – podkreśliła kurator wystawy Dorota Grubba-Thiede. Wernisaż uświetnili koncertem muzyki eksperymentalnej Katarzyna Podpora – absolwentka Wydziału Rzeźby i Intermediów ASP w Gdańsku oraz Max Kohyt – muzyk sesyjny i kompozytor, szef produkcji Opery Bałtyckiej. 27.10.2016 fot. Krzysztof Mystkowski / KFP

dodaj do koszyka wszystkie wyświetlone zdjęcia