Czy zwierzęta przemawiają ludzkim głosem? - Mówią, i to nie tylko w noc wigilijną. Co ciekawe, zwracają uwagę na to, żeby nie wygadać się przed ludźmi w tym czasie, kiedy zapotrzebowanie na ich mowy rośnie – zdradza nam Kazimierz Kuręda z Polskiego Związku Łowieckiego, przez lata strażnik Kaszubskiego Parku Krajobrazowego. - Las ma uszy i oczy szeroko otwarte. Jest dobrze zorientowany w tym, co i kiedy można powiedzieć. Jedynie borsuk, skądinąd we własnym domu wielki pedant i czyścioch, nic sobie nie robi z otoczenia. Jako outsider w tym towarzystwie należy do pyskaczy i osobników niebezpiecznych – dodaje miłośnik lasu z Kaszub. A może jest tak jak w końcowej scenie filmu Stanisława Barei pt. „Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz”, z której dowiadujemy się, że pogańska część królestwa zwierząt zabiera głos w noc sobótkową, zaś w noc wigilijną gadają tylko te wierzące? - Hmm... Opłatkiem dzielimy się ze wszystkimi, bez wyjątków. Wkładamy go na wigilię do paśników, obok takich smakołyków jak jabłka, sianokiszonka, marchewki i ziemniaki. A co do podziału na głosy, to w świecie zwierząt może przebiegać on w różnych płaszczyznach. Np. na rykowisku hierarchię wyznacza jeleń organista. Taki młody byk w każdym calu. Jeśli nie zaryczy, to nic w lesie nie gra i całe rykowisko jest ciche. Z kolei wiek rogacza, czyli samca sarny, można poznać po tym jak ucieka i szczeka. Młody zaczyna od szczekania, taki w średnim wieku szczeka uciekając, a stary rogacz najpierw salwuje się ucieczką, a z odszczekiwaniem woli zaczekać aż znajdzie się w bezpiecznym miejscu. - To sarna, tzn. rogacz też szczeka? - Nie tylko sarna. Spotkałam w parku wiewiórkę, która siedząc na gałęzi odszczekiwała się hałaśliwemu psu – wspomina Maria Karczewska, przyrodnik i pedagog z ZKiW w Szymbarku. - I co pies na to? - Zaniemówił – śmieje się pani przyrodnik. - Z tym przyzwyczajeniem do przypisywania odgłosów gatunkom to jednak trzeba uważać, żeby nie popaść w tarapaty. Pamiętam jak dwóch myśliwych z naszego okręgu wabiło w lesie byka naśladując jego głos tak wiernie i donośnie, że w końcu jeden drugiego wziął za jelenia i naprawdę niewiele dzieliło ich od pojedynku na sztucery – wspomina Kazimierz Kuręda. Co dość przewrotnie może tłumaczyć, dlaczego zwierzęta zachowują ostrożność w mowie ludzkiej. - Gwoli ścisłości, w czasie świąt nie polujemy - dodaje człowiek lasu. I podpiera myśliwski zwyczaj stosowną anegdotą: „Jeleń spotyka w lesie myśliwego. Są święta, więc pyta: - A ty dokąd z tą flintą się wybierasz? - Na ryby, jak Boga kocham.”. - Nie można wycierać sobie gęby rybą – protestuje Grażyna Niedoszytko z Sekcji Edukacji Akwarium Gdyńskiego. - Błędne jest również przekonanie, że ryby nie mają głosu. Nasza rogatnica picasso wydaje odgłosy przypominające chrząkanie, a taki kur diabeł, którego spotkać można także w Bałtyku, wyjęty z wody potrafi furczeć i buczeć. Reaguje na zagrożenie – wyjaśnia Grażyna Niedoszytko. - Buczenie ryb można usłyszeć czasem na Zatoce Gdańskiej. Prawdopodobnie ogłaszają w ten sposób, jak liczna jest ich populacja, żeby powszechnie wiadomo było, ile można złożyć ikry - tłumaczy mniej znane fakty z życia ryb Maria Karczewska. 24.12.2012

dodaj do koszyka wszystkie wyświetlone zdjęcia